Medya: Evin olduğu sokakAdım y/n. Annemle beraber yaşıyoruz. Babamı hatırlamıyorum. Ben çok küçükken ölmüş. Onu hatırlamıyor olmama rağmen özlüyorum bazen.
Sabah olmuştu. Annemin çağırmasıyla uyandım "5 dakika daha anne" "Kız kalk saat kaç oldu. Her sabah seninle böyle uğraşıyorum" off kalkmayı hiç istemiyorum. Evet çok uykucu olduğum doğrudur.
Okul için hazırlanmaya başladım. Üstüme dar paça bir pantolon ve gri boyunlu kazak giydim kazak düz olduğu için bir kolye taktım. Kahvaltı etmek için mutfağa gittim. Annem kahvaltıyı hazırlamıştı. Sabah sabah bir şeyler yemeyi sevmesemde annem zorladığı için bir kaç lokma bir şey yedim ve okula doğru yürümeye başladım.
Arkamda adım sesleri duydum. Kesin yeon joo idi. Yeon joo en iyi arkadaşım. Birbirimize şaka yapmayı çok severiz. Arkamı birden döndüm ama kimse yoktu. Yeon joo bu kadar atik değildir. Bu kadar hızlı arkamdan kaybolamaz. Önümü dönüp yürümeye devam ettim. Adım sesleri yaklaşıyordu. Bense korkudan koşmaya başlamıştım. Lanet olası okul yolu bu gün neden bu kadar boştu ki.
Sınıfa girdim. Günaydın dedim. Sınıftakilerde karşılık verdi. Yeon joo'nun yanına oturdum. "Ne oldu? Neden nefes nefsesin? Yoksa okula gelirken sapık felanmı dadandı? Öyleyse söyle hepsini iki arabaya bağlar yavaş yavaş çekerek ikiya bölerim." dedi psikopat bir şekilde bir yere odaklanarak. Onu telaşlandırmak istemiyorum bu yüzden ona hiçbir şeysöylemeyeceğim. Bende "hayır hayır sakin ol. Sadece telefonumun saat ayarı değişmiş bende geç kaldığımı sandım. Senden korktum haa ne psikopat psikopat davranıyosun öyle." "Eee kanka olmak bunu gerektirir bebeeem" dedi. Kıkırdadık o sıradada içeri öğretmen girmişti.
Ben çalışkan bir öğrenciyim. Evde hiç tekrar yapmadım yada ders çalışmadım ama okulda dersi dinleyerek hep 90-80 aldım. Bu yüzden herkes beni çalışkan orta düzey bir öğrenci der.
Okul çıkışı yeon joo bana " garip gözüküyorsun seninle eve gelmemi istermisin" diye sordu.
"Yoo gerek yok sen eve geç kalma annen merak eder" dedim oda tamam dedi. Eve doğru gitmeye başladım.
Ben okuldan çıktığımda hava kararmış oluyor her zaman.
Arkamdan yine sesler duymaya başladım. Arkamda yine kimse yoktu. Sesler kesildi. Ben yoluma devam ettim. Ama bu sefer başka bir ses duydum. B-bu ses çok ürkütücü
"Bir daha bu yoldan geçme KÜÇÜK HANIM"
Bir kaç saniye duraksadıktan sonra koşmaya başladım. Eve vardığımda hızla kapıyı açıp odama girdim. Annem neyseki evde değildi. Anneannemgile gitmişti. Yoksa şimdiye sorular sorup kendi kendine felaket tellalı gibi bir ton olay söylemeye başlamıştı bile. Hemen evin kapısını ve balkon kapısını kilitledim. Hemen Yeon joo yu aradım " Hemen bize gel"
Lütfen oy atın ve yorum yapın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZ KAN - Kim taehyung
Fanfiction"Evine hoş geldin KEDİCİK" dedi yavaş yavaş yaklaşarak ağzını araldı. O bir vampirdi.
