Heartbreak Girl | L.H.| Dutch

❖ drie

Charlotte's POV

Ik zet m'n fiets tegen de heg aan en open de deur. "Ik ben thuis!" Roep ik , geen antwoord.. Ik loop de woonkamer in. Ik loop de keuken in en zie daar een papiertje liggen

"Ik moest naar m'n werk omdat ik nog heel veel had te doen, er ligt een briefje van 20 in de la x mama"

Ze is dus weer is niet thuis. Als ik een pizza heb besteld loop ik naar boven en pak wat kleding en neem een snelle douche. Als ik klaar ben droog ik me af en doe m'n joggingbroek en m'n shirt aan. Ik borstel m'n haar. Ik pak m'n laptop en loop naar beneden.

Niet veel later hoor ik de bel gaan. Ik pak het geld en loop naar de voordeur. Ik doe de deur open, maar niet de gene die ik verwachte.

Ik kijk recht in Jaydens ogen, de jongen die me toen straks sloeg staat nu voor mijn huis. Het blijft even stil, ongemakkelijk stil.

"Jayden" zeg ik zacht. "Charlotte" zegt hij twijfelend om verder te gaan "Het spijt me zo.. Ik weet niet of je m'n berichten binnen hebt gekregen, of hebt gelezen. Maar het was echt niet m'n bedoeling. Ik wist niet hoe het is gebeurt maar het mag nooit meer gebeuren en het zal ook nooit meer gebeuren." Zegt hij

Het blijft even stil. Daar staat Jayden, het lijkt bijna dat hij tranen in z'n ogen heeft. Even heb ik medelijden met hem maar dan denk ik weer aan wat er vanochtend was gebeurt.

"Nee dat gaat ook nooit meer gebeuren." Zeg ik dan zonder twijfel. Jayden kijkt me niet begrijpend aan. "Uhm, wat bedoel je precies?" Vraagt hij nerveus. "Dat het over is." Zeg ik zonder enige twijfel. Hij kijkt me verbaasd en verdrietig aan. Het blijft stil.

"Geef me nog één kans, alsjeblieft Charlotte?" Vraagt hij bijna smekend. "Je hoorde me toch?" Antwoord ik. Hij knikt en kijkt naar de grond. Hij opent zijn mond om wat te zeggen maar ik ben hem voor. "Ik heb gewoon tijd nodig om erover na te denken, wat je hebt gedaan kan echt niet Jayden. Ik weet dat je spijt hebt maar je kan de tijd niet terug draaien." Het blijft even stil. "Het is denk ik beter dat je gaat." Zeg ik uiteindelijk. "Uhm ja, nogmaals het spijt me." En met die woorden loopt hij weg. Ik doe de deur dicht en leun met m'n rug tegen de deur ik laat me naar beneden zakken en sla m'n handen voor m'n gezicht.

Na een tijdje gaat de deurbel weer. Ik sta op en kijk even in de spiegel of m'n ogen niet dik en rood zijn. Gelukkig valt het mee en open ik de deur, gelukkig is het dit keer wel de pizza bezorger. "Een pizza Margarita." Zegt hij als hij me de pizza geeft, ik geef hem het geld. Als hij weer terug loopt naar z'n scooter doe ik de deur weer dicht.

Ik loop met de pizza doos naar de bank en ga weer zitten , ik pak m'n laptop en klik Netflix aan. 

❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁

Luke's POV 

Ik snap echt niet wat ze ziet in die sukkel, ik mocht hem vanaf het begin toch al niet. Maar dat hij haar zoiets zou aandoen had ik niet verwacht. 

Waarom zou hij dat haar aandoen? Ze is zo mooi en lief en aardig en.. Nee wacht, stop ik bedoel het niet zo ik heb geen gevoelens voor Charlotte. Ze is m'n beste vriendin en ik ken haar al zo lang. Jayden verdient niet iemand zoals haar, Charlotte is veel te goed voor hem.

Het kan echt niet wat hij heeft gedaan. Z'n eigen vriendin slaan, sowieso sla je geen meisjes. Dat doe je niet als man zijnde. Maar wie ben ik om te beslissen met wie ze een relatie neemt.

"Luke, kom je eten?" Hoor ik m'n moeder vragen. Ik pak de twee lege glazen die van Char en mij waren en neem ze mee naar beneden. Ik zet ze op het aanrecht en ga aan tafel zitten. 

"Eerlijk Luke, was er wat met Charlotte? Want ze leek erg van streek." Vraagt m'n moeder. Ik zie iedereen geschrokken opkijken, iedereen ziet haar als familie dus als er wat met haar is zijn ze altijd bezorgd. 

"Uhm ja, alleen weet ik niet of ik het wel kan vertellen.." Zeg ik dan uiteindelijk. "Je weet dat alles wat we hier vertellen, tussen ons blijft?" Zegt m'n vader dan. "Ja maar het is niet zo makkelijk om te vertellen.." "Probeer het in iedergeval." "Oke, kijk het heeft te maken met haar vriendje.." Begin ik "Oh dus je wilt het niet over haar vriendje hebben? Jaloers?" Lacht Jack. "Niet nu Jack."

Na dat ik hun het hele verhaal heb verteld, zijn ze het allemaal mee eens dat ze weg moet bij Jayden. "Wat verschrikkelijk dat hij haar dat heeft aangedaan!" Zegt m'n moeder. "Die gozer durft.." Hoor ik ben Ben mompelen. 

"Tja dat heb ik haar ook al gezegd, maar ze weet zelf ook allemaal niet meer." Zucht ik uiteindelijk. Ik snap het wel het is ook moeilijk. Maar je weet nooit wat Jayden kan doen. 

❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁

A/N Dit zeg ik elke keer maar sorry dat ik zolang niet heb geschreven! 

Ik had een hele lange tijd geen inspiratie meer, dus sorry daarvoor. 

En ook dat de chapters zo fricking fracking kort zijn. :-(

 Ik heb ook heel veel huis werk en dat soort shít, so yeah I'm sorry 

xxxx