Şiir Dünyası-1

Utanıyorum

Kendi insanlığımdan, insan olmaktan utanıyorum 

İnsanlığını, insan olmanın gayesi, özü unutulmuş

Bir çılgınlıktır almış başını gidiyor 

Nereye kadar

Amaç ne, gaye ne, yaşamak ne, insanlık ne

Toplumda vahşetlik, haksızlık, kalleşlik, adaletsizlik güncel ve normal bir

Yaşam tarzı artık 

Cılız kalan isyanlara kulaklar tıkanmış

Kimselere duymuyor ya da duymak istemiyor, ne kötü 

İnsan olmaktan utanıyorum 

Kalleşliğin en güzelini yaşıyoruz çoğu zaman

Dost bildiğimiz, yakın bildiğimiz yakınlarımızdan 

İyiliğin manası unutulmuş besbelli 

Sapık düşüncelerle, birbirini at etme düşüncesiyle, yobazlıkla, insanlıktan-

Yoksun düşüncelerle beslenmiş zavallı beyinler 

Nereye kadar

İnsan olmaktan utanıyorum 

Çobansız kalmış bir sürü gibi toplum 

Çobanların kendilerine hayırları yokki 

Kendi başlarını kurtarma çabasına düştüler her zaman

Sürü kimmiş, sürüyü takan kim? boş

Acizliğin somut örneğini yaşadık depremlerde 

Aslında en büyük depremi her gün içimizde yaşıyoruz 

Silkelenipte uyanan yok 

Ne oluyoruz, nereye gidiyoruz diyen bir zatı muhterem çıkmıyor nedense

Acizliktenmi, korkudanmı, güçsüzlüktenmi, benliğimizin, insanlığımızın-

Yok oluşundanmı 

Nereye kadar 

İnsan olmaktan utanıyorum 

Türk olmaktan gurur duyduğumuzu söylüyoruz her zaman 

Gurur duyacak ne yapıyoruz acaba 

Atalarımızdan kalan değerlere duyuyoruz sadece 

O gurur dediğimiz unutulmak üzere olan duyguyu 

Bir kişi çıkıp gurur duyacak, gurur duygularımızı pekiştirecek hiç bir şey-

Yapmadı, yapamadı, yapamadık, o duyguyu pekiştiremedik 

Türk olmanın gururunu, onurunu bir amaç uğruna ayaklar altına serdik 

İstenmeyen misafir gibi kapıdan çevrildik hep 

Ne kötü 

Atalarımızın, asırlarca boyun eğdirdiği milletlerin elinde oyuncak olduk 

Bize ters düşen fikirlerini benimsetmeye çalışıyorlar 

Çok iyide beceriyorlar 

Atalarımızın kemiklerinin sızladığını hissediyorum 

Onurlu, gerçek Türklüğün kanını taşıyan biri için utanç verici bir durum 

Ne feci 

Bu kadar aciz bir milletmiyiz biz?

Hep böyle aciz mi kalacağız? 

Nereye kadar?

Kendi insanlığımdan, insan olmaktan utanıyorum

Hamit DURMAZ