Resmen hikayeyi unuttum.Neyse,bir şekilde devam ettireceğim.Çokta uzatmam zaten.Hadi bakalım.
-
O günden 2 hafta sonra
Dylan derin bir nefes aldı.Onu görücekti.Tüm bu yaşananlardan sonra,tüm o yılların ardından,onu tekrar görücekti.
Elleri terledi.Pantolonuna sildi yavaşça.Başını hafifçe yere eğdi.Korkuyordu.Thomas nasıl bir tepki vericekti?Hastahanede nasıl zamanlar geçirmişti?
"Dylan?"diye bir fısıltı duydu sonra.Başını hızlıca kaldırdı ve Thomas'ı gördü.
Yoğundu gözleri.Yaşlar minik minik birikmiş,hem acı hem de özlemden dolayı dolmuştu gözleri ikisinin de.
Göz altları mosmordu Thomas'ın.Kendinden nefret etti Dylan,bir kez daha.
Geçmişte çok şey yaşanmıştı.3 ay önce çok şey yaşanmıştı.İkisi de hayal dahi edemeyeceği şeyler hissettmişti.Fakat,artık dayanamazlardı.
İlk hamleyi Dylan yaptı.Gözleri önüne düşen minik saç tutamlarını çekti Thomas'ın.Sonra,gözleri dudaklarına kaydı.Onca yılın özlemi dolup taşıyordu içinde ama yapamadı bir şey.
Gözlerine baktı.Yoğun,özlem dolu gözler.Burukça gülümsedi Thomas.Ardından konuştu.
"Çok özledim ben seni."dedi.Bu durumda,Dylan'ı isteklerinden tutan tek şey Thomas'ın sessizliği iken,bu cümle ile durmadı,duramadı.
Ellerini çenesine yerleştirdi.Elinin tersi ile yavaşça,sanki kırmak istemiyormuş gibi yanağına dokundu.Thomas'ın gözlerinden akan yaşları sildi usulca.
"Ağlama."dedi.Fakat bunu dedikten sonra o da ağlamaya başladı.
Daha çok küçükken kalplerine düşen minik aşk tohumları,artık durmak bilmez hale gelmişti.İkisi de ağlıyor,gözyaşları onca zamanın acısını akıtıyordu.
"Seni affetmek istiyorum Dylan.Ben,seni istiyorum."
