Please Catch Me When I Fall

[PCMWIF] Intro

Sa milyong babae sa pilipinas. Hindi ko inakala na ang babaeng bibihag ng puso ko. Ay ang babaeng parating nasa tabi ko. Oo kaibigan ko siya pero wala na akong magagawa pa kase nga nandyan na at naramdaman ko na.

Sa una palang alam ko na. Alam ko na, na hindi lang pagmamahal bilang kaibigan ang nararamdamanko para sakanya kundi may kasama ng tunay na paghanga at pagmamahal. Medyo kakaiba para sa paningin ng iba pero wala na akong pake sa kanila basta alam ko sa sarili ko na mahal ko na talaga ang babaeng kaibigan ko.

Everything started since 2017. Siguro sa lahat ng babae siya lang yung tinitigan ko ng halos limang minuto pero wait hindi porket ganon katagal ako napatitig sakanya e, meron na agad akonh pagnanasa kanya.

Mali kayo ng iniisip kaya ako napatitig sa kanya kase ang cute cute niya tapos bagay pa sakanya yung pagiging maliit niya yung bang cute size💕. Tapos kapag ngumingiti siya hindi ko mapigilang hindi mapatitig kase sobrang ganda ng ngiti niya.

Sa mga ginagawa ko para nakong may binalak pero meron nga!🙊 binabalak kong makipag close sakanya para mag ka dahilan ako tuwing gusto ko siyang kausapin. Hindi sa pagiging mabilis. Kase ako palang naman ang may paghanga sakanya kaya sisimulan ko sa pakikipag kaibigan.

Tinanggap naman niya at naging mag kaibigan kami. Araw - araw ko siyang kinakausap at kinakamusta. Palagi ko siyang kasabay tuwing recess. Nililibre ko din siya tuwing kulang ang pera niya pambili ng pang recess niya.

Ayoko namang makita yung babaeng nag sisilbi kong sigla sa araw araw na mag rerecess ng wala man lang inumin. Gusto ko tuwing recess mabubusog siya at kinasasaya ko yun. Ganun ko siya kamahal bilang kaibigan at hinahangaan.💕🙊

August 9,2017 araw na hindi ko malilimutan. Araw na sana hindi na lang natapos kase kinilig ako ng sobra sa mga nangyare
So ganto yung nangyare...

Teacher: ok class. Tapos na ang discussion maaari na kayong magligpit at mag ayos ng mga gamiy nyo.

Class: goodbye abd thankyou teacher.

Me: hala umuulan pala. Tapos napaka lakas pa.

Dali dali akong lumapit sakanya at tinanong ko sita ng...

Me: uy, may payong kabang dala? Anlakas ng ulan sa labas e.

Siya: umuulan? Hala naiwan ko pa naman yung payong ko sa bahay.

Me: ah i see. Sige ganto nalang sumabay ka na lang sakin may payong ako dito. Suotin mo narin tong sumbrelo ko para sure na hindi mababasa yang ulo mo. 😊

Siya: nakakahiya naman baka hindi tayo mag kasya nan.

Me: jusko mahihiya kapa. Mag kaibigan naman tayo eh tsaka hindi yun. Mag kakasya tayo dyan. Payatot naman ako tapos ikaw sexy kanaman *kumindat* kaya  possible na mag kasya tayong dalawa. Wag ka mag alala hindi ko hahayaan na mabasa ka ng ulan. Ayokong mabasa ka at mag kasakit saka tignan mo mukang hindi titila yung ulan sa sobrang lakas. Kaya sumabay kana saken.

Siya: ahmm sige dont worry sa susunod hindi ko na kakalimutan yung payong ko. Ayoko kaseng maabala ka.

Me: ayun lang dahilan mo kaya ayaw mo sumabay sakin? Sus magkaibigan naman tayo saka gagawin ko lahat para sayo noh! 😉

Siya: ahh sige. tara na hatid mo na lang ako sa terminal tapos okay nako.

Me: sa tingin mo ba hahayaan na lang kita basta basta? Ihahatid kita hanggang sa bahay nyo ma sure ko lang na hindi ka mag kakasakit sa ayaw at sa gusto mo.

Siya: ah okay sige *nakayuko*

Me: osya tara na baka mag baha pa sa dadaanan natin sa sobrang lakas ng ulan hindi ko hahayaan na magkalagnat ka.