Ghost Of You

Γιατί πονάω

Λαστιχακι
_______________

Μια στο τόσο, η αδερφή μου πάντα ερχόταν στο σπίτι μου.

Μια για να συμαζεψει, μια για να με δει αν ζω ή άλλοτε απλά για να κλέψει μερικές στιγμές με τον Markus.

Της έφερα ένα σετ μαύρων ρούχων που δεν μου έκανε πια.

- Συγνώμη που δεν σου δίνω από τα δικά της, αλλά μ-"

- Ξέρω." Είπε και με αγκάλιασε ενώ έτρεξε στο μπάνιο για να βγάλει τα βρεγμένα της ρούχα.

Πήγα στην κουζίνα.

Με το παπούτσι μου πάτησα ένα κομμάτι από το πήλινο πιάτο που είχα σπάσει πριν μερικές ώρες στον καυγά μου με τον Markus για το φαγητό.

Δεν θυμάμαι ποτέ ητηα η τελευταία φορά που έφαγα κανονικά.

Η τελευταία φορά που έβαλα κάτι στο στόμα μου εκτός από τα τσιγάρα και τα χάπια μου.

Ένιωθα όλο και πιο εξαντλημένος μέρα με την μέρα και όλη αυτή η έλλειψη ύπνου δεν με βοηθούσε και πολύ.

Μάζεψα έναν ένα τα υπόλοιπα κομμάτια και τα πέταξα στον κάδο.

Άνοιξα το ντουλάπι με τις κούπες και έπιασα δύο.

Μια μαύρη (την δική μου) και μια λευκή για την αδερφή μου.

Στην μηχανή υπήρχε ακόμα καψεςκαι έτσι τις γέμισα μέχρι επάνω.

Τις μετέφερα στο τραπεζάκι του σαλονιού και έκατσα στον καναπέ.

Μετά από λίγο, επέστρεψε και η αδερφή μου από το μπάνια και έκατσε δίπλα μου.

Τώρα μια τα μαλλιά της ήταν ριγμένα στους ώμους της και ήταν στεγνά.

Τα ρούχα μου της πήγαιναν γάντι αφού και εκείνη είχε ψηλώσει αρκετά από την τελευταία φορά που την είδα.

Πρέπει να είχαν περάσει τρεις μήνες.

Πήρε στο χέρι της την κούπα με τον χλιαρό καφέ και ήπιε μια γουλια.

Ήμουν σίγουρος πως έψαχνε τα μάτια μου, αλλά ήμουν ανίκανος να την κοιτάξω.

Ήξερα πως οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου την ανησυχούσαν.

- Πέρασα από το δωμάτιο σου πρίν... Ώραια συλλογή.'' διαπίστωσε και βολεύτηκε καλύτερα στην θέση της.

- Ναι... Είναι κάτι σαν γλυπτό. Το μόνο έργο μου που κατάφερα να τελειοποιήσω..." Είπα και πήρα και εγώ την κούπα στο χέρι μου και την έφερα αργά στα χείλη μου.

- Έχω παρατηρήσει χιλιάδες φορές τα έργα σου στο σπίτι. Πιστεύω πως είναι τέλεια..." Είπε και ακούμπησε το χέρι μου για να με κάνει να εμπεδωσω πως το εννοεί.

- Μπορεί... Αλλά δεν είναι τελειωμένα. Κάτι τους λείπει." Είπα και κοίταξα με νοσταλγία την άδεια κούπα μου.

Πάντα είχα αυτό το κακό συνήθειο.

Έπινα όλα τα ποτά πολύ γρήγορα και δεν προλαβαίνα ποτέ να τα απολαύσω.

Ένα πράγμα σαν την ζωή μου δηλαδή.

Πέρασε τόσο γρήγορα και δεν έχω χαρεί σχεδόν τίποτα.

Και σε λίγο τελειώνει και αυτή.

Εκεί που καθόμασταν σιωπηλοί, κλειδιά ακούστηκαν στην πορτα και η αδερφή μου άρχισε να στερεώνει το μαλλί της.

Ο Markus μπήκε μέσα στο σπίτι μούσκεμα. Έβγαλε το σακάκι του και το ακούμπησε στην καρέκλα δίπλα από το δικό μου.

- Τι ευχάριστη έκπληξη. Δεν σας είδα στο τραπεζωμα." Είπε και μου έριξε ένα επικριτικό βλέμμα αλλά αμέσως μαλάκωσε όταν συνάντησε το δικό της.

Αυτοί οι δύο μου θύμιζαν εμάς.

Και όλη αυτή η κατάσταση μου προκαλούσε δυσφορία.

- Ναι... Δεν νομίζω να ήθελαν οι συγγενείς σας να ήμουν εκεί... Ξέρεις... Μετά από το σκάνδαλο." Είπα και σηκώθηκα απότομα από τη θέση μου.

Η επήρεια από τζάκια είχε περάσει εδώ και αρκετή ώρα και ο πονοκέφαλος με πέθαινε.

Παρόλο που αυτήν την φορά έμοιαζε περισσότερο με ουρλαιχτα παρά με ωμό πόνο.

Σύρθηκα μέχρι το δωμάτιο μου και κοπανησα την πόρτα πίσω μου.

Άνοιξα το πρώτο συρτάρι και κοίταξα στο εσωτερικό του.

Δέκα κίτρινα κουτιά με χάπια βρισκονταν παρατεταμένα στην σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο.

Ένιωθα σαν το καθένα από αυτά να με παρακαλούσε να το ανοίξω και να πιω το εσωτερικό τους.

Άρπαξα ένα τυχαίο και διάβασα την ετικέτα.

Jonah Wolf
06076803012
Thornville's Hospital
Αντικαταθλιπτικά χάπια.
3 την ημέρα ανά 4 ώρες.

Διάβασα και το άνοιξα.

Το έφερα τούμπα στο χέρι μου και άδειασα αρκετά στην χούφτα μου.

Δεν τα μέτρησα καν.

Απλά τα έφερα όλα στα χείλη μου και τα κατάπια μονομιάς.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και ξεκίνησα να τραβάω το λαστιχακι που φορούσα πνατα στο χέρι μου και να το αφήνω επιτρέποντας του να σκάει με δύναμη στο δέρμα μου, προκαλώντας ένα τσούξιμο αλλά και μια κοκκινηκα στην συνέχεια.

Συνέχισα να το κάνω αυτό μέχρι που εκείνη η περιοχή στο χέρι μου μουδιάσει.

Και το κεφάλι μου το ένιωθα μουδιασμενο.

Σαν να μην ένιωθα τίποτα.

Σαν να ένιωθα τα πάντα.
__________________________________
Και εγώ τώρα υποφέρω. Εξαιτίας σου. Παλιοεγωιστρια.
__________________________________