Om te beginnen wil ik sorry zeggen, sorry voor alles. Ik houd het niet veel langer meer vol en zal dan waarschijnlijk weglopen of iets ergers doen. Ik weet niet meer hoe het voelt om blij te zijn, van het leven te genieten. Alles word verwoest voordat ik dicht bij genoeg kan komen om het te voelen. Het enige wat wil blijven staan is de pijn, de haat en mijn verleden. Al deze dingen zijn een hel en houden mij gevangen. Elke kans op blijdschap, een beetje liefde of zelfs acceptatie word me afgenomen. Ik weet niet meer wat ik moet doen en blijf stressen en huilen tot ik erbij neerval. Ik ben fysiek ook steeds zwakker doorde emotionele pijn, ik heb moeite met staan op dit moment. Ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet.