Ik jank, ben een emotioneel wrak
Ik verdrink in mijn eigen tranen
Ik verzuip in mijn snikken
Ik voel het verdriet dat me mee sleept in een oneindig zwart gat
Ik wil schreeuwen, ik schreeuw maar hoor je mijn schreeuw
Hoor je mijn roep voor hulp of is het voor jou een fluister.
Ik voel de pijn en de frustratie, het niet gehoord worden is me teveel
Ik hoor alles, zelfs teveel
De woorden doen pijn, ze steken, snijden en laten wonden achter
Wonden die niet meer helen
Ze worden weer opengereten
Het doet pijn om dit te weten
Te weten dat ik niet goed genoeg ben
Te weten dat ik niks goed kan doen
Niet wetende waar ik sta in het leven
Niet wetende waar ik ga of blijf ik staan beven
Durf ik te leven
