Kalabalıklaştırılmış yalnızlıklarda susa susa eskittim cümleleri.
Yırtık ceplerinde kaldı ceketimin eldivenlerim.
Deniz kenarında kıyıya karşı öğrendi susmayı özlemelerim...
Ağlatılmış gökkuşaklarında kaybettim renkleri.
Yıpranmış şiirlerin satır aralarında kaldı sevmelerim...
Ve sana hep geç olmuştu gelmelerim.
Sevimsiz bir rüzgarın sonbahar eylülleri;
Getirirdi kokunu önceleri...
Vakti dolmuş kum saatlerinde aradım gülüşlerini.
Gitmeye sen vardı
Hatırlamak için erkendi dünleri.
Yırtık ceplerinde buldum ceketimin cümlelerimi.
Yıllar olmuş dindirememiş ay ışığında yalnızlık,özlemelerimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSTUKLARIMIN
PoezieBu hikayenin bir açıklaması yok. Tıpkı açıklayamadığımız sadece hissettiğimiz o güzel duygular gibi,iyi hissetmeler dilerim...
