boşluğa doğru

gözümün önündeki resmin

Şimdi gözümün önündeki resimlerin
kırları andırıyor,
renkli bir gökkuşağını,
bucaksız bayırları.

Esip kokunu sürüyor burnuma rüzgar.
Tanıdık
ve özlem dolu.

Beliriveriyorsun.
Belki hayaldi karşımdaki yansıman,
belki de bu biraz da bana ait olan
şaşırtıcı rüyamdı.

Dalıyorum.
Ben sana dalmışken
sen dokunup geçiyorsun önümden.
Sonra uyanıyorum.

Perdeyi aralayan rüzgar,
gelip buluşuyor yüzümle.
Parmaklarım gidiyor dokunduğun yerlere.

Uyanmamın üzerinden
yüzyıllar geçmişse bile,
parmak izlerin baki dokunduğun her yerde.