Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΤΑ!!! #BC2018

2o Κεφαλαιο

Στέφανος -Γιατί!!!!!!!!!!!!!!!!(Η αίθουσα σκοτεινιάζει....) φώναζα στο δωμάτιο μου και κοπανουσα το κεφάλι μου με το λουτρινο αρκουδάκι μου.
Χοροπηδούσα σαν σπαστικό και φώναζα.

Στεφανος -ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩΩΩΩ

Μαμά- Ντύσου και μην φωνάζεις σαν 5αχρονο!

Στέφανος -Ηλίθια μάνα
Μουρμούρισα

Μαμά -Το άκουσα αυτό.

Στέφανος -Αλίμονο.

[...]

Ήμουν στο αμάξι μαζί με την μαμά μου και τον Λούκι Λουκά αγκαλιασμένοι με το σακίδιο μου.

Μαμά-Έτοιμος;
Είπε χαμογελαστή

Στέφανος - Θα βρίσω.
Είπα αδιάφορα και κοίταξε το παράθυρο.

Το αμάξι ξεκίνησε. Σταύρωσε τα χέρια μου και έβαλα τα ακουστικά μου. Καθώς περνούσε η ώρα από έξω είδα βουνά, λόφους, δέντρα και πουλάκια.

Δεν είναι ωραίο αυτό;

Όχι συνείδηση σαν του Πινόκιο Σκατα είναι γιατί να μην τα έβλεπα στο fortnite που έχει και ενδιαφέρον!?

Γιατί εδώ μπορείς να πάρεις καθαρό αέρα

Μιας και το πες...

Στέφανος - Να ανοίξουμε κανένα παράθυρο έσκασα!

Λουκάς- Δεν χρειάζεται έχω το κλιματιστικό.
Είπε χαμογελαστός

Στέφανος -ΠΟΙΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΡΕ ΜΑ....

Η μαμά μου με αγριοκοιταξε.

Στέφανος -...Ρε Λουκά μου αφου δεν βγάζει αέρα.

Είπε με ένα ψεύτικο χαμόγελο κοιτάζοντας παράλληλα την μαμά με το βλέμμα της.

Λουκά- Ότι θες...

Είπε πάλι με χαμόγελο και άνοιξε το παράθυρο.

Αμήν οξυγόνο!
Αυτός ο Λουκάς προσπαθεί να το παίξει πατρικό πρότυπο αλλά Έτσι γίνεται πιο σπαστικός. Θέλει να ρθει και στο σπίτι γαμωτο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τις φωνές και τα γέλια. Φαντάσου τι θα γίνει όταν θα μένει και στο σπίτι! Ματι δεν θα κλείσω!. Μετά από 2 ώρες δρόμο το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από έναν αχυρώνα. Άνοιξα την πόρτα να κατέβω. Η μάνα μου βγήκε φουργιοζα, έβγαλε τις βαλίτσες τις παρακάτω έκλεισε την πόρτα και έφυγε. Νομίζω άκουσα έστω ένα Γεια.
Απίστευτη μάνα. Γύρισα να πιάσω τις βαλίτσες και άκουσα από πίσω μου μια γέρικη δυνατή φωνή.

"ΕΓΓΟΝΕ!"