Senin ve benim aramızda tek bir fark vardı;
Sen kendi fotoğraflarına bakarken aglamıyordun.
Jeon JungKook
Elimdeki papatyalarım ve kulağımdaki kulaklığımla mutlu bir şekilde yürüyordum. Mutlu olduğum tek yerdeydim. Önümdeki manzara görülmeye değerdi. Kulağımdaki şarkı duyulmaya değerdi. Elimdeki papatya koklamaya değerdi. Aklımdaki o ise düşünerek kafayı yememe değerdi. Daha önce hiç yapmadığım, yapmaya kıyamadığım bir şey yaptım. Oturdum çimlere, papatyalarımdan birini aldım. İnanmazdım bunlara fakat dayanamadım.
Seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor, seviyor...sevmiyor
Sevmiyordu işte beni. Biliyordum. Kim severdi ki beni? Neden severdi? Sevmesi için bir neden mi vardı ki? Okulda görünmezdim ben, o ise popüler olandı. Klişe.
Beni görmüyordu bile, okulda benim gibi birinin varlığından haberi dahi yoktu. Eh neden olsun ki? Gereksiz görünmezin tekiydim.
Kahverengi saçları vardı onun. Böyle yumuşacık görünüyordu. Tabii öyle miydi bilmiyordum.. her neyse..
Kahverengi gözleri vardı. Mavi olmamasına rağmen boğuluyordum her göz göze geldiğimizde. Bazen sırf göz göze gelmek için baktığı yere giderdim. Öyle çok bakamazdım gözlerine. Utanırdım. Elime damlayan yaş ile ağladığım gerçeği yüzüme bir tokat gibi indi. Onun için ağlıyordum fakat o beni tanımıyordu bile. İkimizde insandık. Onunla olan farkım bu muydu yani? Ben onu düşünürken ağlıyordum ama o beni düşünmüyordu bile..
Merhaba...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Daisy | JiKook <Short Story>
FanfictionTek ihtiyacım neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha.. Short Story~