Deadly

•3•

Κάθε δευτερόλεπτο έμοιαζε με ταινία.
Ποτε δεν φανταζομουν οτι αν ήμουν ταινία θα ήμουν επιστημονικής φαντασίας .
Δράμα μάλλον υπεθετα.

Αλλά έπειτα απο την σκηνή που ακολούθησε όλα άλλαξαν.

Εγώ άλλαξα.

Τον κοίταξα ερωτηματικά και διστακτικά πλησιασα το ημερολόγιο .
1/1/1995

Τα ματια μου είχαν πριστει απο τα δακρια που επρόκειτο να εμφανίζονταν.

Το μυαλό μου έτρεχε σαν αθλητής στίβου για να βρει έστω και μια λογική εξήγηση
Αλλά τα εμπόδια ηταν αδιαπέραστα.

Είμαι σε μια εποχή που δεν έχω καν γεννηθεί.

<<όχι όχι όχι >>
Ο τόνος της φωνής μου ανέβαινε σταδιακά όσο αυξανόταν η απελπισία μου.

<<αποκλείεται>>φωναξα κοπανοντας τον τοίχο.

<<σταματά !>>

<<γιατί ?φοβάσαι μήπως μακουσουν και ξυπνήσουν ?
Κοιτά γύρω σου ήμαστε ενα τίποτα >>

<<αρχικα σταματά να κοπανας τα χερια σου στους τοίχους είναι όσο αληθινοί όσο είσαι και εσυ  >>

Τον κοίταξα διστακτικά .

Είχε δίκιο.Μπορεί εγώ να είχα ευχηθει να πεθάνω αλλά για κάποιο λογο τον πήρα μαζί μου πρέπει να σκεφτούμε ενα τροπο.

Να βρούμε ενα τροπο για να φύγουμε απο αυτή την φαρσοκωμωδία.

Ήμουν έτοιμη να του ζητησω συγνώμη για την έκρηξη μου αλλά με πρόλαβαν οι επαναλμβανόμενοι ήχη που έρχονταν απο εξω και πλησίαζαν όλο και περισσότερο.

Μια μεγάλη πόρτα άνοιξε και ενα φορτίο μπήκε μεσα με ορμή, ξαπλωμένη σαυτο ηταν μια Μικρη κοπελα στην ηλικία μου περιπου ήταν έγκυος και μάλλον απο στιγμη σε στιγμη θα γεννούσε.

ένας γιατρός και δυο νοσοκόμες εσερναν το φορίο.
Η κοπελα φώναζε και ένας κύριος γύρω στα πενήντα ακολουθούσε .

Εγώ με τον Μάρκο παρακολουθούσανε με μεγάλη προσήλωση την σκηνή που διαδραματίζονταν μπροστά μας.

Ο άντρας αυτός δεν μπήκε στην αίθουσα του τοκετού αλλά ανταυτου έμεινε απο εξω και εκανε ενα τηλεφώνημα.

<<έλα ,ο Λουκας είμαι... Ναι είναι ηδη στην ΑΙΘΟΥΣΑ του τοκετου μην ανυσηχεις τα έχω κανονίσει όλα. >>

Φαντάστηκα οτι μιλούσε σε συγγενείς ή στον πατέρα του παιδιού.

Λιγα λεπτα αργότερα όμως όλα άλλαξαν.
Ένας γιατρός πλησίασε την μεσιληκα άντρα.
<<μήπως θα έπρεπε να το ξανασκέφτεται ?>>
Αυτός τον κοίταξε θυμωμένα
<<να κοιτάς την δουλεια σου ,η κόρη μου είναι πολύ Μικρη για να νταντευει μωρά>>
Ο γιατρός δεν επέμεινε και έφυγε μονο όταν ο άντρας τους έδωσε ενα μαυρο βαλιτσακι .

<<δεν μπορεί να έγινε έτσι >>

<<δεν πρεπει να έγινε έτσι >>

Ο Μαρκος είχε καταρρεύσει στα πόδια μου .

Εγώ εσκιψα αγχωμενη .

≤<Μάρκο τι επάθες μιλά μου>>

<<αυτό το μωρο που πρόκειται να γεννηθεί είμαι εγώ ,και αυτός εδώ ανθρωπος με έδωσε για υιοθεσία >>

<<τι είναι αυτά που λες?>>

<<Ευα είχα άδικο μακους ?εγώ φταιω αυτή δεν έφταιξε σε τίποτα εγώ φταιω>>