Nightmare || Yoonmin

Beklenen Buluşma

O günden sonra sık sık bu kabusu görüyorum o heyecanı hiç yaşamamış gibi tekrar yaşıyor aynı korku ve endişeyi tekrar hissediyordum saat 03:48 ve artık uyumam gerek. Yatağıma doğru sürenerek giderken kapımın birden açılmasıyla içeri biri girdi. Yavaşça yatağımdan kalktım, nasıl yani kim benden izinsiz odama girer?! Kapının oraya doğru sessiz bir şekilde yürürken birinin hızlı bir şekilde nefes alıp verişlerini duyuyordum. Ve sonunda görüş alanıma girdi. Bana arkasına dönmüş bir şekilde kapının deliğinden dışarıyı izliyordu. Birinden mi Kaçıyordu yoksa? Hırzmıydı?

"ne hakla odama izinsiz giriyorsun?"

çocuk yerinde irkildi ve yavaşça arkasına döndü.

"birinden k-kaçmıyorum"

Ne! bu oydu, kolyenin sahibi oydu. Sonunda beni bulmuştu işte. sonunda kader bizi buluşturmuştu.

"sen o sun"

şuan kalp krizinden ölmemem lazım. Şuan olmaz

"kim? Ne demek istiyorsun"

o olduğuna adım gibi eminim.

"neyden kaçıyorsun?"

dememle kapının tabiri caizse asyanın kapılarını korelilere açmak için zorlarcasına vurmalarıyla yerimden irkildim.

"söylicek misin Yoksa onlardan mı öğreniyim?"

ikna kabiliyetim sayesinde konuşmaya başlarken gülümsedim.

"burda çok önemli bir heykel i yanlışlıkla kırdığım için benden karşılığını istiyorlar. Oysaki bilerek yaptığım bir şey değildi."

Belliki o da telaş olmuştu

"tamam önemli değil"

hala adını bilmediğim çocuk bana alaycı bakışlar atarak

"buna senin karar vericeğine emin misin?"

doğruya bilmiyordu

"otelin sahibi benken bir kaç görevlinin sözüne bakıcağımı kim söyledi?"

şaşırmış görünüyordu mimiklerini gizlemeye çalışırken,

"o zaman hellet" dedi emir verircesine.

"bir şartla" dememle gözlerini devirdi,

"saçma salak bir şey isteme" neden bahsediyordu gülmemek için kendimi zor tutuyorum.

"sanmıyorum, sadece ismin ne?"

bana bakarak sırttı ve bumuydu der gibi

"min yoongi"

"tamam benimle gel yoongi"

elinden tuttum, nerdeyse kapının önündeydik, bakışlarını üstümde hissedebiliyordum. Kapıyı açtım ve açar açmaz karşımdaki 3 adama hayırdır bakışları attım. Çocuklar şaşırmış bir şekilde bana bakarken aralarından uzun boylu olan konuşmaya başladı

"jimin bey üzgünüz kapıyı zorladığımız için, az önce içeri bir adam girdi yani sizin odanıza, muhtemelen daha görmemişsinizdir içeride saklanıyordur. adam bizden kaçıyordu çünkü mağzadaki en önemli ve oldukça kıymetli olan heykeli yere düşürüp kırılmasına sebep oldu o piç herif. "

kapının arkasındaki elimi ve elini tuttuğum kapının arkasındaki yoongi yi yanıma çekip, " sen kimin sevgilisi hakkında nasıl konuştuğunun farkında mısın?! "

dedim bağırarak, galiba gittiklerinde büyük bir gülme krizine giricektim. Yine aynı çocuk konuşmaya başladı.

"üzgünüm bilmiyorduk bağışlayın"