YAZ TATİLİNDE HAYAT

Oy ben sana kıyamam (!)- 5.Bölüm -

Ne yani kızı evine kadar getirmiş miydi?

YOK ARTIK!

~~~~~~~

Ben içimden kendi kendime söylenirken aklım hâlâ olanları anlamıyordu.Nasıl olurda bu kadar rahat olabilirdi?

Ben daha olayın şokunu atlatamamışken annem yanıma gelip beni hunharca dürtüklemeye başlamıştı.Annem:

''Ah be kızım, ah be kızım! Hiç ana sözü dinlemezsin ki ! Sana gözünün önüne bak adam gibi tutun dallara demedim mi? Al başına belayı şimdi.''dedi.Çok sağolsun ne güzel (!) motive etmişti beni.Annemin sözleri üzerine kendime gelmiştim.Bir anda ayağa kalkmaya çalışınca hemen kendimi yerde buldum.İnleyerek etrafa bakınmaya çalıştım.Bahçedeydik.Etrafımızda ağaçlardan meyve toplayan birkaç komşumuz vardı.Tabi birde benim sesime balkonlarına çıkan meraklı dedikoducu teyzelerimiz vardı.

Tekrardan ayağa kalkamayacağımı anlayınca Büşra'dan yardım istedim.Sağolsun her zaman benim yanımda olmuştur , beni koruyup kollamıştır.Büşra'ya seslenip beni ayağa kaldırmasını rica etmiştim.O da hemen beni ayağa kaldırmıştı.Ayağa kalkmıştım kalkmasına ama hala ayağımı yere basamıyordum. Tekrar yürümeye çalıştım fakat olmadı.Ayağımı yere koyup üstüne basmamla çığlık atmam bir olmuştu.

O sırada karşımda tanıdık birisinin sesi geliyordu.Benim çığlığım üzerine telaşlanmış gibi gözüküyordu.Etrafımızdakilerin bi bakışları görmeniz lazım.Sanki bi çatışmanın içerisinde kalmış, kalbimden vurulmuşum gibi bakıyorlardı.Alt tarafı , ayağım ya incinmiştir, yada kırılmıştır.

Etraftan gelen sesler üzerine kafamı kaldırıp, karşımda duran tanıdık sesin sahibine baktım.Sesin sahibi Çağlar abiydi.Çağlar abi bizim kapı komşumuzdur.Aramızda iki yaş olmasına rağmen ben ona abi derdim.Çünkü o beni her zaman koruyup kollamıştır.Başım sıkıştığında, bir bela musallat olduğunda hep o bana yardım etmiş, arkamı kollamıştır.Bu yüzden hep ona borçlu hissederim.

Neyse bütün düşüncelerimden sıyrılıp Çağlar abiyi dinlemeye başladım.

''Beril.Beril.Beeeeerill.Hey Beril duymuyor musun beni ?? ''

''Ha? Pardon yaa dalmışım.Bir şey mi sormuştun? ''

''Oh! Sonunda dünyaya dönmene sevindim.Bu arada neler olduğunu sormuştum.''

''Ya aslında bir şey olmadı.Sadece ufak bir kaza.'' dedim.Ama Çağlar abi hiç iyi bakmıyordu.

''Yaa tabi ufak bir kazadır.Şu kolunun haline bak yara bere içerisinde kalmışsın.'' dedi.Çağlar abinin laflarının üzerine hemen koluma baktım.Bileğimden dirseğine kadar kolum yüzülmüştü.Düşerken dallara takıldığım için dallar kolumu yüzmüştü.Çağlar abi beni Büşra'nın elinden alıp karşıdaki banka oturalım dedi.Bende kafamı salladım.Tam adımımı atacakken biren ağzımdan bir inilti çıktı.Çağlar abi ise hala ne olduğunu anlamamış bana bön bön bakıyordu.Bende suçlu bir şekilde durumu anlatmaya başladım.

''Yaa aslında biraz ayak bileğim acıyor.'' dedim.Bunu söylerken biraz utanmıştım.Çağlar abi her zaman bir sıkıntım olduğunda ona söylememi isterdi.Ben ise olayı büyültmeyelim diye ayağımın acısından ona bahsetemiştim.Benim bu davranışına karşı biraz sinirlenmişti.Kızgınlığı yüzünden okunuyordu.

''Ah be kızım! Madem ayağın açıyordu niye demedin bana? Uff yine yaptın yapacağını.Ayağın acırken bide üstüne bastın iyi mi? Gel şuraya yaa .Bi gün cidden bir şeyler gizlemekten başına bela açıcaksın.'' dedi.

Konuşması biter bitmez birden kendimi havada buldum.Neye uğradığımı anlamamıştım.Birden noluyo diye bir bakıyım dedimki Çağlar abinin kollarındaydım.Beni belimden kavramış banka otutturmaya çalışıyordu.Birden Büşra'ya 'Bu napıyo böyle' bakışları attım.O anda Büşra'nın telefonu çaldı.Telefonla konuştuktan sonra Büşra yanıma gelip özür dileyerek gitmesi gerektiğini söyledi.Bende samimi bir şekilde gülümseyerek arkasından güle güle yaptım.