Alzheimer Hastalığı na yakalanmistim ağlamaktan bayıldığım için hastaneye tahiri çağırmislar Tahir de ağlamaktan harap olmuştu tahirin göz yaşlarını sildim ağlama dedim sakin sana yakışmıyor yakısıkli dedim sanada yakışmıyor güzelim dedi 🌸 kalbimde sen varsın tahirim dedim oda benimde sen dedi ağladım ağladı ayrı eve geçmiştik ilk günlerde iyiydim sıkıntım yoktu hatta tahiri ise arnina nefesi çok seviyorum yazısıyla gönderdim fakat tahirin Haberi yoktu
Tahirin dilinden ;
Ise gittim herkes bana sırıtiyordu noldu dedim herkes sadece gülüyordu kaptan köşkune gittim ordaki aynadan yüzümü gördüm direk nefesimi aradım naptin dedim oda aynen şöyle dedi başka kızlar sana bakamaz aşkımmm dedi ben zaten aşkım demesine düştüm iyi peki öyle olsun dedim aylar böyle geçti nefesimin Alzheimer ı ilerledikce bebek büyüyor du sonunda doğdu çok mutluydum çok güzeldi annesi gibi melek gibiydi çok müthişti onları izlemek keyif vericiydi.
Bir gün eve geldim nefes evde bıçaklar i nereye koyduğunu bilmediği için buzdalabinin üstüne koymuş beni başka biri olarak hatırlıyordu bazen Tahir bazen mert diye biri çok üzülüyorum bir yandan kızım Cansu ya bakmak bir yandan ise gitmek karını düşünmek annemlerin desteği büyüktü k.validemler geldi beni suçladılar aslında her gece ağladığımi kimse bilemezdi bir gün nefes kızıni da hatirlamadi yıkıldım bazen bana düşman gözüyle bakıyor bazen beni TAHİRİNI HATIELIYORDU
babası nefesi başka bir yere tedavi için götürmüş isteydim nerden bileyim karını babasınin benden alacağı haber alamadım olduğum yere bayıldım peslerinden gittim bulamadım ama asla umudunu kaybetmedim
Nefesin dilinden ;
Kendimi bilmiyordum arabanın arkasında sessizce ağlamaya başladım kimdi bunlar kimdi demin evimde olan yakışıklı adam yada o küçük kız kimdi bu arabayi süren de kim diye ağladım kendimi bile bilmiyordum kendimi bir çukurda hissettim kimseyi tanımadığım için sadece susuyordum bana bişey taktilar ne olduğunu bilmiyorum serum mu ne diyorlar en sonunda aklım başima geldi tahiri hatirladim ama sadece ilk tanıştığımiz günü gözümden yaşlar Suzuldu nerdeydi acaba camdan baktım bağırdım nerdesin TAHİRIM derken iğne vurdular ve kendimi yatakta buldum bir mektup yazdım tahire onu da selen diye bir kız var başımda dikilen boyna ağlıyor bana sarılıyor kızı bazen deli saniyorum ama bu kıza tahiri anlattım tanıdı mektubumu ona vermiş
Tahirin dilinden ;
Mektubu açtım okumaya başladım
Mektubda yazanlar ;
Tahirim cennet kokulum ben eşi benzeri olmayan bir yerdeyim ama ruhum orda bedenim ise 4 duvarla kaplı bir yerde yarimm yardım et bana söz ne dersen yaparım nolur Tahir nolur çok korkuyorum beni bir adam ve bir kadın buraya getirdi kim bunlar birde bir kız var adı selen mi ne kim bu Tahir nolur gel göğsüne al beni yarimm desem gelirmisin Tahir nolur gel bak çok korkuyorum bana sürekli iğne vuruyor biri canım i yakıyor gel nolur gel
Sözleriyle yazmış gozlerimden damlalar Suzuldu Özür dilerim, nefesim diyerek karadenize haykırdim hemen o hastaneyi buldum nefesimin dediği gibi garip di burasi hastaneye gittim odasına girdim sarıldı bana bende ona çok seviyorum onu hala bana aynı bakıyordu bende ona kollarıma yattı ona tüm yasadiklarimizi anlatirken boynumu kokladi ve öptü
Uyudu sandım hemşireler üstüme geldi tedaviye başlarken igneler soktular onu ordan çektim fakat kollarimda öldü son sözü seni seviyorum Tahir dedi ve kollarimda öldü. Yere yığıldım onu toprağa koyarken kızımı kucağama almış ona annesini anlattım gerçi anlamıyordu ki yere kızımla yigildim toprağa başımı koydum ağladım nefese daha bebegimizi gösterecektim daha ona bizi hatirlatacaktim ben onu gözünden gelen yaşlarinin sebebinin mutluluk olmasi için çaba vericektim ama o şimdi bulutlar da daha mutludur diyerek teselli ettim kendimi Hoşça kal karicim dedim ve silahı kendime çektim kızım size emanet anne diyerek de bir not bıraktım ve silahı kendime dayadim ve kendimi vurdum. ...
