Mistakes (Larry Stylinson)

2

- Harry POV –

‘Niet zo schijterig Harry,’ zegt Zayn zodra we alweer buiten zijn en we met wat gram wiet op een bankje zitten, ergens achter het winkelcentrum.

‘Kijk,’ zegt Liam en pakt het zakje met cocaïne uit z’n jaszak. ‘Je kan kiezen. Snuiven of roken?’

‘Roken,’ zeg ik. Nooit gedacht dat ik voor deze beslissing kwam te staan. Sinds ik klein was ben ik altijd tegen wiet en andere drugs geweest.

‘Je moet de rook in het begin heel even in je mond houden,’ legt Zayn uit. Hij grijpt naar z’n tas en pakt er een flesje met koude appelsap uit. ‘Hier. Deze heb je echt nodig.’

‘Appelsap?’ vraag ik en Niall begint te lachen.

‘Dit weet ik nog zo goed,’ zegt hij en pakt de joint van Zayn aan. Hij steekt hem aan en neemt een hijs. Ik zie hoe gemakkelijk hij het doet en ik voel een lichte schaamte opkomen. Deze jongens hebben al zo vaak jointjes gerookt en ik nog nooit. Niall geeft me de joint en de andere jongens kijken naar me.

‘Ga nou maar,’ lacht Zayn. ‘Het is niet dodelijk.’ In feite wel. Maar oké. Ik denk nog even voor een tweede keer na maar kom daarna op de conclusie dat ik vrienden wil maken en neem een hijs.

‘Goedzo jongen!’ roept Liam. ‘Even binnenhouden. En… laat gaan.’ Ik blaas de rook uit en Zayn geeft me het flesje appelsap. Ik schud m’n hoofd. Ik moet even bijkomen van deze ervaring.

‘Je hoort er nu echt bij,’ lacht Liam. ‘Maar we gaan wel een keer bij mij thuis snuiven!’

‘Wordt je moeder daar niet gek van?’ vraagt Zayn. ‘Ik bedoel, we snuiven en roken fucking veel bij jou thuis.’

‘Tja,’ lacht hij. ‘We gaan gewoon naar boven dan, toch? Ik bedoel ze is ten eerste nooit thuis en anders ligt ze dronken op de bank.’ Ik kijk Liam medelevend aan, maar ik denk dat hij mijn medeleven niet nodig heeft. Niet van “een homo”. Liam maakt grapjes over hoe z’n moeder altijd dronken thuiskomt en hoe zijn vader hun heeft verlaten.

‘Ach,’ zegt Zayn. ‘Mijn moeder is ook nooit thuis. Ze is altijd weg. Geen idee waarheen.’

‘En je zussen dan?’ vraagt Niall.

‘Die zitten altijd in hun kamer,’ vertelt hij. ‘Dus ik zorg voor ze. Ik ben zowat de enige die dat doet.’ Ik kijk Zayn ook even twijfelend aan, maar ook hij heeft mijn medeleven niet nodig. Deze jongens zijn er aan gewend. Alleen Niall vertelt niks over zijn thuissituatie. Ik denk na over hoe gelukkig ik mag zijn met een normale moeder. M’n vader is er dan niet, maar ik heb wel nog steeds een moeder die nog logisch nadenkt.

‘En jij, Styles?’ vraagt Zayn. ‘Is jouw mammie ook altijd van huis weg? Of zit ze thuis op je te wachten om gezellig thee met je te drinken?’

‘Ze is niet altijd weg,’ zeg ik beledigd. ‘Maar ze is ook niet altijd thuis, nee. Geen idee waar ze dan heen is.’ Ik lieg keihard, maar ik moet er toch een beetje bijhoren? Zayn knikt even en staat daarna op. Liam en Niall volgen, en dan moet ik ook maar. Zayn wenkt ons mee naar z’n auto op de parkeerplaats. Ik loop bijna tegen Zayn aan als hij ineens stopt met lopen. ‘Godver,’ zegt hij. Liam kijkt hem vragend aan maar ziet het daarna ook. Louis komt aangelopen en kijkt niet al te blij.

‘Dus hij is een dag nieuw en ik besta niet meer?’ vraagt hij zodra hij ons bereikt heeft. Hij bekijkt me van top tot teen en fronst met z’n wenkbrauwen. ‘Nou?’

Louis draagt een zwart leren jack, een zwart T-shirt, een zwarte broek en witte schoenen. Z’n haar is een beetje naar achteren gekamd en hij heeft een zonnebril op. ‘Louis, wij-’ begint Zayn, maar Louis onderbreekt hem.