Love, Spells & Potions

Tag Of War II

Alizsia's POV

A long time ago, I believe that there's something more to this world than meet the eyes. I believe to the spirits of nature, reincarnation, limbo and destiny. But it changes while I grow up, you will realize it's not that easy to live believing in rainbows have a pot of gold at the end of it. There's always be a moment in your life were you will finally be able to see how hard and rough life is. Life will show you how cruel the reality is, eyes bulging, unblinking. I experienced it first hand.

Since then. I believe that the only one who could decide for me is me. What happens to my future is base on my will. No one could hurt me unless I let them. Reality teach me that. No more wishing to the falling stars 'cause it will never come true. It just don't.

So me staring at the boy, jaw drop at the moment is something my realistic side can't process.

The boy is a real life imagination.

I suddenly remember my sister, if only she was here she would definitely be dumbfounded too.

Nalihis ang tingin ko sa bata ng may biglang sumulpot na humahangos na lalaki sa likod ng puno.

"Binibini! mabuti at gising ka na!"

Napatayo ang bata at nagmamadaling inalis ang panaklob, nag aalinlangan man ay patakbo itong lumapit sa akin at iniaabot iyon.

Lumingon ang lalaki sa pinanggalingan nito at tila lalo itong nataranta ng may tila may nakita.

"Daviia suh nik ai duk naei! Dasivii! Hanull la Derlhym!" Nagmamadaling inagaw nito sa bata ang panaklob nang titigan ko lamang iyon at ito na mismo ang nag lagay non sa akin.

Hinatak nya ako patayo. "Aray! Ano ba! Sandali nga!" Nag tataray na sabi ko. "Ano bang sinasabi mo? Hindi ko maintindihan?" Sinubukan kong magpumiglas sa hawak nito. "Bitiwan mo ko!"

Nagmamadaling hinila ako nito at malalaki ang hakbang na nagttungo kami sa kabilang direksyon papasok sa gubat. Hindi manlang nito pinakinggan ang mga angal ko.

Nilingon ko ang bata at nakasunod lang din ito at tila alam din ang patutunguhan namin dahil nalilihis man ito ng daan ay parehas parin ang tinutumpok na deriksyon.

Napatingin ako sa pinanggalingan namin kanina at napakunot ako ng noo nang makita ang isang malaking itim na ibon.

"That thing is too big for a bird?"

Nagtatakang tanong ko sa kasama ko ng lingunin ko ito. Nagtataka itong tumingin sa akin at hindi umimik at ipinag patuloy ang paghatak sa akin.

"Sandali saan mo ba ako dadalhin? Sino ba kayo! Hin- Aray!!!"

Napatigil ito at napatingin sa akin.

Napa yuko ako ng bahagya at tinignan ang kaliwa kong binti nang makaramdam ako ng kirot doon.

"Anong nangyare binibini?" Yumuko din ito at sinulyapan ang binti ko.

Nang alisin ko ang kamay kong nakatabing sa binti ko ay isang gadangkal na sugat ang natamo ko sa naka usling putol na sanga sa nadaanan namin.

"Hindi mo manlang ba tinitignan ang dinadaanan mo."

Napa tingala ako sa sinabi ng lalaki. Nangunot ang noo ko.

"Aba'y teka lang ah, sino ba satin ang hatak ng hatak." Mataray na sagot ko.

Kupal to ah.

" Paumanhin binibini sa aking inasal ngunit kailangan na nating makaalis dito bago pa tayo maabutan ng mga Hanull."

Lumilingon-lingon ito sa paligid na para bang ano mang oras ay may biglang aatake sa amin. Nilingon ko ang bata na naka sabit sa sanga ng puno sa di kalayuan at naghihintay na sa amin.