MAVRO

MC - 2.BÖLÜM

Orkun'dan

-" Ya Orkun neden anlamıyorsun. Seni gerçekten çok seviyorum. Seni tam 1 yıldır seviyorum yetmez mi!"

Karşımda ki Damla'ya cevap veremeden bir ses geldi.

C- "1 yıl mı yetmez!? Ben onu 9 yıldır seviyorum yelloz seni! Yettim ulaynnn!"

Diyen ve "Allah Allah" nidalarıyla Damla'ya koşan Ceyda'nın önüne geçip kollarımı beline sardım. Ceyda şaşkınlıkla bana bakarken kollarımı çekmek için bir hamle yaptım. Ceyda hemen kollarını sıkıca boynuma sarıp kulağıma fısıldadı.
.
-" Ben ne zamandır bunun hayalini kuruyorum. Biliyor musun sen? Lütfen Orkun biraz böyle duralım. Söz başka sarılmam sana"

onun bu sözlerini duyunca içim parçalandı. Çektiğim kollarımı beline sarıp sıkıca sarıldım ve onu kendime daha çok çektim. Bende onu seviyordum ama söyleyemiyordum işte. O beni bıkmadan ne yaparsam yapayım 9 yıldır severken benim onu sadece 2 aydır sevmem şerefsizlik gibi geliyordu. Biz 7 yaşından beri arkadaştık.

O-" Ceyda ben... ben seni... CEYDA BEN SENİ SEVİYORUM LAN!" Ceyda güldü.

C-" Lütfen hayal gördüğümü bu kadar belli etme. Sırada uyuyorum değil mi? Rüya görüyorum. Hep böyle oluyor. Beni sevdiğini söylüyorsun sonra uyanıyorum."

Cevap vermedim. Veremedim. Ne söylenirdi ki? Onu kendimden uzaklaştırıp yüzünü yüzüme yaklaştırdım. Ela gözleri bana şaşkınlıkla bakarken dudağına küçük bir öpücük bıraktım. Elini kalbime götürüp fısıldadım.

O-" Bu bir rüyaysa ikimiz birden aynı rüyayı görüyoruz güzelim. Ve ben uyanmak istemiyorum. Benimle evlensene sen ya!"

Ceyda gözlerini kocaman açtı.

C-" Nee!?"

Ve ben o an ne dediğimin yeni farkına vardım. Kıza resmen evlenme teklifi etmiştim!

O-" Yani çıkar mısın diyecektim. Şey oldu şey ettim o yüzden şey olunca da-"

C-" Seni seviyorum. Sana aşığım. Sana güveniyorum. Sana değer veriyorum. Ve
Şey ettiğin şey olduğu için seninle evlenirim!"

Ceyda gülerek bana sarıldı. Bende ona tabii. Ve o an Ceyda bütün büyüyü bozdu.

C-" Bana bak Damla mısın Yağmur musun Su musun nesin? Artık Orkunla evliyiz. Onun yanında seni görürsem o yağlı saçlarından künefe yapar içine kaşar diye seni koyarım anladın mı beni!?"

💫

Kayra'dan

Koşuyordum. Etraf masmaviydi ve hiçbir şey yoktu. Çok ilerde bir kapı gördüm. Tam kapıya ulaşmıştım ki karşımda ki Kayla'yı gördüm. Tam ona sarılacakken beni itip sinirle konuşmaya başladı.

-" Hani hiç ayrılmayacaktık? Hani beni asla bırakmayacaktın? Yalancı! Yalancısın sen!"
Diyerek göğsüme vurdu. Ben tam onu bırakmadığımı söyleyecekken birden ortadan kayboldu. Ben şaşkınca etrafıma bakarken, Masal Orkun Çağrı Arya ve Yaprak çember oluşturmuş ve ortada ki şeye bakıp ağlıyorlardı. Bu sefer de oraya koşmaya başladım. Yaprak ve Orkun'nun arasından geçip ortada ki şeye baktım. Yani kanlar içerisinde kan kusan Kayla'ya... dudaklarını aralayıp güçlükle parmağını bana doğrulttu.

U-" Senin yüzünden...."

Hızla yatağımdan kalkıp Kayla'nın yatağına ilerledim. Kayla yatağında melek gibi uyuyordu. Onu duvara doğru ittirip yanına yattım. Kollarımı beline sardıktan sonra başımı saçlarına gömüp huzurlu bir uykuya daldım.

🌼

Kayla'dan

Sabah gözlerimi alarmımın sesi ile açtığımda kalkacakken belimde ki eller bunu engelledi.

Sapık var Kayla. Tavanı al hemen, geçir kafasına!

Aynen Mahmudiye çok haklısın. Bu benim iç sesim Mahmudiye.

Selöm.

Evet. Hemen yatağımla duvarın arasında kalan boşluktan zor günler tavamı aldım. Ve aldığım gibi sapığın kafasına geçirdim. Sapık anında yataktan yere düşerken ellerini belimden çekmişti. Ve o anda önemli bir ayrıntıyı fark ettim. Hayat memat meselesi olabilecek - hatta olmuş - bir ayrıntı. Kayra'nın yatağı boştu! Hızla kalktım ve yerde ki sapığıma baktım.

U-" Kayra! Ya off iyi misin!? Özür dilerim. Ama bak benim de başım sızlıyor. Tabii çok çok az ama..."

Hemen kafasını dizlerime koydum. Komidinimde duran suyu yüzüne boşalttım. Kayra hızla kucağımdan kalktı.

K-" Allah belamı vermesin beyaz ışığı gördüm. Kızım sen salak mısın? Ben senin ikizinim ne sapığı? Dur lan yoksa beden mi değiştirdim?"

Diyerek telaşla kollarını bedeninde dolaştırıp kaşlarını çattı. Onun bu haline dayanamayıp - tabi ki de fazlaca korkudan - ona sarıldım ve başımı göğsüne yasladım. Elleri saçlarımda dolaşırken ben sessizce ağlamayı beceremediğim için dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtı.

K-" Ağlama mal ben iyiyim. Sen böyle bana her bir şey olduğunda ağlayacaksaan. Hem sen böyle yapınca ben çok kötü hissediyorum. N'olur ağlama.."

Bir yandan beni teselli edip diğer yandan saçlarımı okşayan ikizime kafamı kaldırdım. O olmasa ne yapacaktım sahi?

U-" Sakın gitme benden tamam mı? Eğer ilerde kötü bir şey yaparsam beni dinle. Söz ver. Neden yaptığımı öğren. Seni seviyorum Dna ikizim."

K-" Söz veriyorum. Bir daha portakal yiyemeyeyim eğer gidersem. Sende söz ver ama..."

Gülümseyerek söz verdim. Ve bu duygusal anımızı annem mükemmel sözüyle böldü.

A-" Ya kime diyorum ben!? Kız!  Gelin artık servise geç kalacaksınız! Kahvaltı hazır!"

🍦

" Arya , yaklaşık 2 saattir kesintisiz makyaj yapıyorsun. Alt tarafı arka sokakta ki bakkala gideceksin yahu!""

Annem sinirle Arya'ya çemkirince Kayra ve ben güldük.

A-" Ya anne biz bakkala gitmeyeceğiz ki! Kızlarla buluşacağım ben! Bunlarda halı sahaya gidecek!"

Arya konuşunca hatırladım. Yarım saat sonra halı saha vardı! Işık hızında odama çıkarak beyaz yanları siyah çizgili spor şortumu ve siyah tişörtümü giydim. Merdivenlerden hızla aşağıya inerken bir yandan da Kayra'ya ayakkabılarısını giymesini söylüyordum. Ve ben her zaman ki sakarlığımla merdivenin başından sonuna uçtum.

K-" İyi misin yavrum? Of sen düşünce hiç bir şey hissetmezken ben düşünce senin hissetmen çok garip."

U-" Çünkü ben fiziksel acıları hissedemiyorum zeki (!) çocuk."

Çünkü Cira adlı bir hastalığa sahiptim. Milyonda bir görülen bir hastalıktı. Fiziksel acıyı hissedemiyordum. Bir kere domates keserken bıçak parmağımı fazla derin kesmişti ve ben hiç bir şey hissetmemiştim. Kim acıyı hissetmek ister ki? Şahsen ben istemezdim. Hissedemiyordum da zaten. Garip kardeşlerdik aslında. Mesela Kayra'da da sinestezi vardı. Seslerin ve kokuların rengini görebiliyordu. Bende olmasını isterdim. Arya en garibimizdi sanırım. Onun rüyalarında geleceği falan görüyo kız! Ve bunların hepsi doğuştandı. Gariptik işte. Ama biz bu garipliği seviyorduk. Zaten üçüz olmamamız başlı başına bir mucizeydi.

Ya bölümler çok içime sinmiyor gibi. Sizce hikayenin konusu, gidişatı nasıl? Çok mu Kayra ve Kayla'ya yer veriyorum?

Günaydın. Tünaydın. İyi akşamlar. İyi geceler. Günün hangi saatinde okuyorsanız. Eğer yatmadan önve okuyorsanız iyi uykular!💫

İyi ki varsın!☻ Seni çok seviyorum güzel insan!💚

Yazma Tarihi : 14 Temmuz 2018 Cumartesi

Yayımlama Tarihi : 16 Temmuz 2018 Pazartesi