İMKANSIZLIĞIN PENÇESİNDE

1. BÖLÜM : HAYAT

Selammm ^ ^ 

Yukarıdaki müziği açıp bölümü okuyabilirsiniz . Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız . İyi okumalar dilerimm : ))

Bu arada bölüm bayağı depresif oldu diğer bölümler bu kadar depresif olmayacak .  Kaldr

Okuldan eve dönüyordum . Yere bastığımda çıkan sesler hoşuma gidiyordu . Kum sesleri ... Güneşin capcanlı duruşu ama içimi ısıtmayışı ayrı bir güzeldi bence . Sıcak havaları sevdiğim söylenemez çünkü . Rüzgarın önü açık montumdan içeri girişini hissettim bir an . Ve soğuktan ürperdiğimi . Ama bu bana huzur veriyordu . Yinede hasta olmamak için önümü kapattım . Sahilde yürüyordum . Dalgaların sesi , görüntüsü , köpükleri ... beni o kadar etkiliyordu ki . Bütün bir ömür burada yaşayabilirdim .

Biraz daha yürüdükten sonra huzuru bulduğum , her gün ruhumu burada , okul dönüşü dinlendirdiğim yerden çıktım . Kaldırımda yürürken villaların önünden geçtim . Her geçtiğim evin önünden geçmişimde yaşadıklarımı unutuyordum . Rüzgarın güneşle beraber tenimi okşamasını , kuşların ötüşünü , her yere bastığımda çıkan yaprak hışırtıları , vilların dolu ancak içine girilmeyen boş havuzlarının üstünde süzülen , binevi toprağın altında daha büyüyememiş bir tohum tanesi kadar kadar yalnız yapraklar ... Verdiği duygu tarifsiz . Bomboş ... Kocaman bir boşluk . Hiç hissettiniz mi ? Hissizliği , ya da ne hissettiğinizi bilmediğinizi . Bomboş , yapayalnız , neredeyse terk edilmiş bir yerde özellikle her gün yürümenin verdiği tarif bambaşka . Yaşadıklarımın üstüne tek huzur ve mutluluk kaynağım .

Burayı okulumu seviyorum . Sevmek ne kelime bayılıyorum . Tek huzur kaynağım dedim . Yanılmışım . Arkadaşlarım ve iki yaşında ölen , bana öldükten sonra hiçbir zaman göstermedikleri ve göstermemeye devam ettikleri , hâla mezarının yerini bilmediğim kardeşimin ve annemin bana yaşattıklarının hissi , kardeşimin ağlayışının , gülüşünün aynı şekilde annemin gülüşünü ve bakışını hatırladığımda , onların odalarına girdiklerimde verdiği burukluk ve huzur bambaşka . Tarifsiz . Siz ölesiye özlediğiniz birini hatırlamanın nasıl olduğunu bilir misiniz ? Eş değil , dost değil , arkadaş değil , sevgili de değil ... Anne ... Beni doğuran kişi , bana bu hayatı gösteren ve keşke göstermeseydi dediğim kişi . Kardeş ... Yarınız bir bakışınızla tüm hissettiklerinizi anlayanınız . Tabii ben bu duyguların hiçbirini yaşayamadım . Okuduğum kardeş konulu kitaplardan öğrendim .

Evin önüne geldim şimdi . Eve girince hislerim geri gelecekti . Kardeşimin ve annemin kokusunu alıcaktım . Sonra üvey kardeşimin , üvey anneme nasıl koştuğunu görücektim . Onları izlerken ona baktığımı fark ettiği an bakışı altında ezilicektim . Ve ... Bana tüm bu yaşattıklarından dolayı babamı hem sevicektim ve içten içe ondan nefret edicektim . İçeri girdiğim an işkencem başlayacaktı . Hissizliğim yok olucaktı .