High & Untouchable Gods Society -ZEUS GENESIS REIZ (GOD OF THE SKY)

Chapter 3 -The New Me

High & Untouchable Gods Society
Zeus Genesis Reiz
GOD OF THE SKY
written by: Blackrose

Chapter 3 -The New Me

-------'-,--'-,-{@

Catherine Lovely

'Madam President?' kumatok ng tatlong beses ang secretary kong si Pearl.

'Yes Pearl?' hindi ako sumulyap sa pinto bagkus ay nanatili ang aking mga mata sa pinag-aaralan kong proposal ng isang company na gustong mag-invest sa SKYLINE INTERNATIONAL.

'You have a meeting with Mr. Altamirano in an hour. It will be at Dusit Hotel, Madam President.'

'Dexter Altamirano? Of what company?' my gaze are still focus on the papers I am reviewing.

'Of REIZ AIRLINES, Madam President.'

'You will come with me later, Pearl.'

'Okay, Madam President.'

'What's my schedule this afternoon?'

'You have a meeting with the Department Of Tourism Secretary later at 3 then a dinner meeting with the President of AIRLINKS PHILIPPINES at exactly 7, Madam.'

'Okay. Coffee please, Pearl.'

'Right away, Madam.'

Nang mahatid sa'kin ni Pearl ang aking kape ay nagsindi ako ng cigarette at sumandal sa leather chair ko. Nahilot ko ang sentido ko dahil kanina pa ito sumasakit, ang daming kailangan asikasuhin at ang daming kakumpetensya. Humigop ulit ako ng coffee then hinarap ulit ang proposal na pinag-aaralan ko. After almost 15 minutes ay hinubad ko ang reading glasses ko at minasahe ang pagitan ng mga mata ko.

Ako nga pala si Catherine Lovely Laroza Wittsburg and I owned SKYLINE INTERNATIONAL but I was officially declared as owner January of 2015. I started working at SKYLINE INTERNATIONAL on 2008 bilang isang flight stewardess, tinulungan ako ng isang kaibigan ko na si Patricia na ngayon ay International Flight Manager na. I promoted her pagpasok ng year 2016, siya ang naging daan kung bakit ako nandito sa company na ito ngayon kaya bilang pagtanaw ko ng utang na loob ay tinaasan ko ang position niya.

Paano nangyari na ako na bigla ang may-ari ng SKYLINE INTERNATIONAL? Simple lang, ginamit ko ang utak ko. After a year na nagsimula ako sa company na ito as flight stewardess ay niligawan ako ni Mr. William Wittsburg na owner ng SKYLINE. He courted me na umabot ng one year dahil alanganin ako noon sa nakasanayan kong paniniwala sa buhay na sasagutin ko lang dapat ang taong mahal ko, na hindi ako papasok sa isang relationship kung hindi ko rin lang mahal ang taong yun. Pero dahil narin sa kakapusan ng pera at sa akin lang umaasa ang aking mga magulang at tatlong kapatid ay sinagot ko na si William kahit na wala akong nararamdamang pagmamahal sa kanya. Then after 6 months, October 2009 ay pinakasalan ko siya. For me it was a marriage by convinience pero for William, according to him ay hindi. He loves me kaya niya ako pinakasalan. Alam niya na pinakasalan ko siya dahil kailangan ko ang makukuha ko once I became his wife, when I became Mrs. Wittsburg. Hindi ko yun nilihim sa kanya, when he asked me to marry him ay inamin ko sa kanya na pakakasalan ko siya dahil sa benefit that I will gain but since his love for me is pure and immeasurable ay inintindi niya ako at hindi nagbago ang pakikitungo niya sa akin. He still marry me, binigay niya parin sa'kin ang surname niya. Walang nangyari sa honeymoon namin, he didn't force himself on me at nirespeto niya ako. Tinanggap rin ako ng parents at kapatid ni William even his friends and colleagues, tinanggap rin niya ang anak kong si Ziggy like his own. As months passed by ay tinuruan ako ni William on how to manage the company, tinuro niya sa'kin ang pasikot-sikot sa business and how to handle people and investors properly. He trained me well, so well that in just a span of 2 years ay gamay ko na ang lahat ng dapat malaman sa business ni William. Sa 2 years na nag-aaral ako about sa company ay palaging sinasabi sa'kin ni William that I should know the ups and downs of the business, kung paano solusyunan ang mga problems, kung paano mag-excel against all the competitors and kung paano ako maging stable and strong dahil there are crabs and ravens everywhere na hihila at kakain sa akin the moment I became weak. At age 43, that was 4 1/2 years kaming kasal ay sinugod namin sa hospital si William. Bigla na lang siyang nag-seizure. He died a week after he was admitted to the hospital, may stage 4 brain cancer pala siya. That tells yung mga nararamdaman niyang sakit ng ulo na sinasabi niya sa'kin na migraine lang, na hindi ko sineryoso dahil he doesn't want me to worry about him. I was crippled when William died dahil I've lost a friend sa katauhan niya. The first 2 years of our married life ay para siyang stranger sa akin but the remaining 2 1/2 years of our married life was lighter na for me dahil naging magkaibigan na kami ni William nun kaya pinagluksa ko rin talaga ang pagkawala niya. Ganon naman talaga ang buhay, you will learn to appreciate someone or something when it is gone and taken from you. Malaki ang pasasalamat ko kay William dahil he helped me through this cruel world. Siya ang naging daan para makamit ko ang pangarap ko na maganda at maalwan na buhay na akala ko noon ay hanggang panaginip ko na lang. Because of William, sagana na ang buhay ko, nang dahil kay William ay tinitingala na ako ngayon na noon ay mababa ang tingin sa akin ng iba. Nang dahil kay William, I became the woman I never thought I can be. The new me now ay kaya ng humarap sa kahit na kanino, hindi na mahiyain, hindi na takot na sabihin ang nasa sa isip, hindi na nasisindak basta-basta, willing to risk for something new, mas focus na sa buhay at hindi na tatanga-tanga. I am not the same Catherine Lovely Laroza before, I am far more different now from the person I am before.