Delilik

Tanıtım.

“Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapama kitabı. ‘Kitabın bütün sayfalarını çevirdim, ona rastlamadım.’ Belki de kitaptır umut.”
Demiş Edmond Jabes 
Peki şuan diğer sayfadayım umut nerde? yok.
Öbür sayfaya geçtim orda da bulamadım.
Sonra bir sonrakine ve bir sonrakine daha.
Umut yoktu.
Kitabı İse çoktan vazgeçmişti.

Ve Şuan bir akıl hastenesinden yazıyorum size. Mutlu olmanın, gülmenin, sokaklarda dans etmenin deli sanıldığı yerden yazıyorum size. Aklınızdaki soruya cevap vereyim hemen Delirmedim, henüz. Ama üzereyim.

"Deli.." dedim. Kendi kendime
ne komik bir kelime. ve ardından kocaman bir kahkaha. Yüksek bir şekilde güldüğüm için arkamdan ciddi bir ses ile
"Komik olan ne?" Dedi. Kime ait olduğunu tahmin etmem zor olmadı tabi.
Hastanedeki en disiplinli doktor. En ufak yanlışa dahi tahammülü yok.
Ona deli olmadığımı inandırmak için çok çabalamıştım. Sonunda ise pes etmiştim
Oturduğum banktan ayağa kalkıp onun yanında gittim. Gözlerinin içine bakıyordum. Alaycı bir tonlamayla "sizsiniz." Deyip yanından geçtin.
Onun bana cevabı çok sürmemişti.
"Sanşını fazla zorluyorsun. Hazal koçak."
Ona dönüp sadece gülümsedim bu onu daha çıldırtıcaktı.

Gördüğünüz gibi böyle geçiyor günlerim ya da geçmiyor mu desek?
Burdan çıkmaya çok istedim. 
çıkmak içinde çok çabaladım Ama hiç bir çabam Üvey annem olucak kadının verdiği paraların önüne geçemedi. Babamın mirasından yararlanmamam için beni buraya koydu ve miras Üvey anneme kaldı ben ise
Bir yıla yakın burdayım. Umudum biteli çok zaman oldu burdan çıkamayacaktım.
Bundan sonraki hayatımı ise hemşirelerden çaldığım bu deftere yazıcağım. Bir sonraki sayfada görüşmek üzere.