The Four Nights(COMPLETED SHORT STORY)

FOUR NIGHTS: ONE

JAPERS's POV

"Kamusta kalagayan mo?" Tanong ko sa kapatid kong nasa Ospital ngayun.

"Okay naman ako,Kuya!" Sagot niya habang kumakagat ng apple.

"Sila Mom and Dad pala Uuwi na dito." Sabi ko.

"Huh? Diba mga 3 months pa sila dun? Wala pang isang buwan ah. Tapos uuwi na sila." Sabi niya.

"Dahil sayo.Steven kaya sila uuwi. Gusto ka nilang bantayan muna dito sa Ospital bago bumalik sa Hongkong." Naka ngiting sabi ko.

"Kailan daw sila Uuwi. Kuya?" Tanong niya.

"Ngayun na." Sabi ko.

*TOOK...TOOK...TOOK*

Tumayo ako para buksan yung pinto.

"Sweetie!!!" Bungad ni Mom sabay kiss sa mag kabilaang pisnge ko.

"Dad!" Sabi ko at niyakap siya. Niyakap din niya ako pabalik.

"Anak,Anong nangyari kay Steven?" Tanong ni Mom at umupo sa Couch ng Room.

"Car accident po,Mom!" Sagot ko.

"Naku! Steven. Mag ingat ingat ka kasi sa pag mamaneho." Sabi ni Dad.

"Uhh...Mom and Dad. Pahangin lang po ako sa rooftop." Pa alam ko. Hindi ko na inintay ang sasabihin nila. Basta nag lakad nalang ako patungong rooftop.

Pag karating ko sa pinaka taas ng bahagi ng Ospital kung san makikita mo na ang Rooftop. Pag ka bukas ko paang ng pinto may babae akong na aaninag na naka tayo. Humahangin ang kanyang mga buhok. Naka suot siya ng pang hospital na damit.

"Ang ganda ng simoy ng hangin no?" Tanong ko at tumabi sa kanya. Tumingin siya sakin na parang Gulat na gulat. Kahit ganun. Ang ganda niya padin tignan.

"Oo nga eh!" Sagot niya.

"Na aksidente kaba O May sakit ka?" Tanong ko.

"Hindi ko alam." Sagot niya. Nakikita ko sa mga mata niya na naka tingin sakin ang lungkot. Bakit hindi niya alam?

"Ahhh." Yan na lang ang na isagot ko.

"Eh ikaw? Bakit ka nandito sa Ospital?" Tanong niya. Tumingin ako sa kanya. Nakatingin din siya sakin.

"Yung kapatid ko kasi na Car accident. Kaya nandito ako para bantayan siya." Sagot ko. Bakit ang ganda niya? Tumingin ulit ako sa kalangitan. Tinignan ko ang suot kong relo 6:45 PM na pala.

"Bakit ka nandito. Dapat binabantayan mo siya dun." Sabi niya. Ngumiti ako at ginulo ang buhok niya.

"Nandun naman sila Mom and Dad." Sabi ko. Ngumiti siya.

"Ang ganda ng mga Stars no?" Sabi niya.

"Oo nga eh! Buti nalang may mga ilaw pa dito sa Rooftop. Nakikita ko ang maganda mong mukha." Naka ngiting sabi ko. Habang pinag mamasdan ang mha bituin sa kalangitan.

"Hahaha! Ma pag biro ka din no?" Sabi niya.

"Masyado ng malamig. Hatid na kita sa Room mo?" Aya ko Sa Kanya.

"Sige." Ma ikling sagot niya.

"Tara na!" Aya ko at sinusundan ko lang siya hanggang sa ma punta kami sa Room 203 sa 3rd Floor.

"Nandito na ako! Salamat sa pag hatid." Naka ngiting Sabi niya.

"Teka! Ano nga pala...Pangalan mo?" Nahihiyang sabi ko.

"Uhh...Hindi ko ma alala eh. Hally nalang ang itawag mo sakin." Naka ngiting sabi niya.

"Ako si Japers Rein." Sabi ko at nilahad ang kanang kamay ko. Nilahad niya din ang kanag kamay niya at nag shake hands kami.

"Sige na Japers. Pagod na din ako eh. Kailangan ko nang mag pahinga." Sabi niya.

"Sige!" Sabi ko at umalis na. Naka ngiti akong nag lalakad pabalik sa Room ng kapatid ko. Sa Room 107 Sa 2nd Floor. Pero! Nag tataka ako kung bakit ang Weird niya. Hindi niya alam kung anong sakit niya. O na aksidente ba siya. Hindi niya din alam kung anong Pangalan niya. Baka naman na amnesis siya? Siguro nga.

"Nginingiti mo dyan?" Takang tanong ni Mom. Hindi ko pala namalayan na nandido na ako sa Room ng kapatid ko.

"Wala lang po,Mom!" Naka ngiting sagot ko.

"Sabihin mo na Anak!" Sabi ni Mom. Bakit ba ang kulit ni Mom? Hays. Sige na nga.

"May na kilala po akong babae." Naka ngiting sabi ko.

"Sino naman?" Takang tanong ni Steven.

"Si Hally. Isa din siyang Pasyente dito. Uhhh! Ang Ganda niya Mom! I think I'm Inlove With her." Naka ngiting sabi ko.

"Teka nga! Baka nakaka limutan mo! May Girlfriend ka." Pa alala ni Dad.

"I know. I'm going to broke up with her." Sabi ko. May bigla nalang lumipad na Unan patungo sa mukha ko.

"Tigil tigilan mo nga yan. Japers!" Sabi ni Mom at binato bato pa ako ng Unan.

"Pakilala mo muna samin yang si Hally." Sabi ni Mom.

"I will. Mom! But not now." Sabi ko at kumuha ng Grapes sa basket malapit sa pinag hihigaan ni Steven.

"Na accidente ba yung babae O May sakit?" Tanong ni Dad.

"Hindi niya alam eh!" Sagot ko.

"Kuya! Baka naman Multo yung ka usap mo." Sabi ni Steven. Binato ko siya ng Unan.

"Hindi no. Mahahawakan ko ba siya kung multo yun." Sabi ko.

"Pwede naman." Sinamaan ko ng tingin si Steven. Pinapatay niya naba si Hally? Tss. Hindi kaya ako na niniwala sa mga Multo multo na yan.

"Buhay si Hally! Hindi siya Patay. At tsaka na amnesia lang siguro siya kaya ganun. Kaya Wala siyang ma alala." Sabi ko.

"Tama si Japers. Na amnesia siguro siya. At tsaka Anak! hindi totoo yang multo multo na yan." Sabi ni Dad.

STEVEN's POV

Pag pasok ni Kuya Japers galing sa rooftop. Kanina ko pa na papansin na may kasama si Kuya Japers sa likuran niya. Hindi ko siya masyadong na kikita. Siguro na mamalik mata lang ako. Kung ano ano kasing multo multo yung sinasabi ko eh.

~~~TO BE CONTINUED~~~