โอเมก้าสองคนยืนมองซุ้มดอกไม้ของคณะที่พวกเขาช่วยกันจัดเพื่อให้รุ่นพี่ที่จบในปีนี้ได้ถ่ายรูปกับเพื่อนหรือครอบครัวเป็นความทรงจำวันเรียนจบ
"แทคิดว่าอีก2ปีจะมีรุ่นน้องมาจัดให้เราแบบนี้มั้ย"
"มีดิ"
เจ้าของร่างสีน้ำผึ้งซึ่งกำลังเก็บบรรยากาศในงานผ่านเลนส์กล้องตัวโปรดตอบเพื่อนสนิท ร่างบางยืนนิ่งเพื่อปรับโฟกัสชายหนุ่มร่างกายสูงโปร่งก่อนจะค่อยๆลดกล้องในมือลง
"จีมิน..."
"อะไรเหรอ ?"
"นั่นอ่ะ"
ไหล่เล็กสะกิดไหล่ของจีมินพร้อมพยักเพยิดหน้าให้เจ้าตัวหันไปมองหมอกที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มรุ่นน้องของตัวเอง
ปาร์คจีมินนิ่งไปก่อนเจ้าตัวจะระบายยิ้มออกมา ตั้งแต่วันที่บอกเลิกหมอกพวกเขาไม่ได้คุยกันอีกเลย
จีมินไม่รู้เหตุผลของหมอกที่หลบหน้าตัวเอง เพราะว่าตัวเขาก็หลบหน้าหมอกเพื่อหนีความรู้สึกสงสารและความรู้สึกผิดเช่นเดียวกัน
"มึงเตรียมมาให้เขาอยู่แล้วหนิ"
"อื้อ"
"ทำให้มันเคลียร์เถอะ"
อัลฟ่าซึ่งกำลังพูดคุยและหัวเราะให้กับคำยินดีของรุ่นน้องเลิกคิ้วขึ้นเมื่อจู่ๆทุกคนก็เงียบ เพียงไม่นานหมอกก็พบคำตอบเมื่อเห็นใครบางคน...ใครบางคนที่บอกเลิกเขาเมื่อหลายเดือนกว่าเดินเข้ามาพร้อมกับช่อดอกไม้
"พี่หมอก"
"ว่ายังไง เรามาช่วยจัดซุ้มเหรอ"
นี่เป็นบทสนทนาแรกตั้งแต่จีมินตัดสินใจตัดความสัมพันธ์กับเขาในวันนั้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าวันแรกที่เขาเจอจีมินเป็นยังไง วันนี้คนคนนี้ก็ยังคงเป็นอย่างงั้น
"ยินดีด้วยนะครับ"
ช่อดอกไม้ถูกยื่นไปให้ชายหนุ่ม จีมินมองใบหน้าที่มักมีรอยยิ้มให้ตัวเองเสมอก่อนคนตัวเล็กจะเริ่มเข้าสู่บทสนทนา
STAI LEGGENDO
ลูกเลี้ยงจีมิน #KOOKMIN #JINV
Fanfiction"ผู้หญิงของคุณพ่อนี่ปากเก่งทุกคนเลยนะครับ...แต่ผมไม่เห็นมีใครปากเก่งจนทำให้คุณพ่อเสร็จได้แบบผมเลย"
