#FVMKalokohan
---
Mary's POV
Kailangan kong bantayan si White. Maaaring hindi na siya naniniwala sa Fairytale simula ng masaksihan niya ang mga pangyayari. Kung mas maaga sana akong nakarating sana hindi siya nabuhay sa galit. Sana hindi siya cold ngayon at hindi niya ituturing na kalokohan lang ang mga pinagsasabi ko. Totoo ako at alam yun ni White. Kung nagtataka talaga kayo kung bakit at paano? WELL, SECRET parin. May right time dun para malaman niyo. Yun nga lang pinipilit niyang huwag maniwala. Mahirap siguro para sa akin ang misyon na ito. ohhh sana maging madali. I hope ^_____^
"ohhhh, You're still here oh so called guardian angel? kailan ka aalis?" Si Snow white. Umalis kasi sya kanina at pumasok sa kwarto niya pagkatapos kong sabihin na dito ako titira. Walk out ang peg niya. Buti na lang at hindi ako pinaalis. Sabi sa inyo e mabait yan. Kahit naman naging cold ang pagtrato niya sa lahat e alam ko naman at alam naman niya na may natitira pa ring bait sa puso niya. Alam ko yun dahil mabait siya dati. Siguro nga'y labag sa loob niya ang pagiiba ng ugali niya ngunit ito na rin ang pinili niya upang hindi maloko ng mga tao. Ito na rin ang pinili niya kasi mas magiging ligtas siya sa ganito.
" Di ba nga dito ako titira? babantayan kita.." saad ko. Wala naman kasi talaga ako matitirahan kasi galing pa ko sa ibang ibayo. Aba e hindi rin biro ang manirahan ditp sa mundo ng mga tao lalo na kung walang kang mahihingan ng tulong. Mga walang puso anh karamihan sa mga tao. Marami na kasi ang mga taong walang ginawa kung hindi manloko at gunawa ng masama. Paano pa magtituwala ang iba? Sila sila na din ang nagkakaroon ng kasalanan. Sila sila na din ang mga nagdesisiyong magbago. Lahat ng desisyon nila ay tila para bang yun talaga ang ginusto nila. Mawalan ng pakialam sa mga nangyayari sa mundo. Kasi sarili lang ang iniisip. Mga sarili lang ang mahalaga.
" You're insane. Hindi mo na kailangan" saad niya. Sa masungit na tono. Patuloy pa rin siya sa pagsusungit. Kanina pa yan e. Mula pagkadating ko dito hanggang ngayon. Medyo nakakasanay naman pero mas gusto ko pa rin na mabait siya. Bagay na bagay sa maganda niyang mukha.
" Kailangan kasi dahil sa ku-----" sabi ko ngunit pinutol niya.Hindi ko na naituloy ang sinasabi ko kasi nagsalita na siya. Alam ko. Alam kong may epekto parin sa kanya. Hindi pa rin siya nakakamove-on
" Huwag mo na ituloy. I know that already. Sige sige. Makakatira ka na dito" saad niya.Yung tono nya parang pilit na pilit. At parang pinipilit na magmukhang hindi siya naaapektuhan. Alam ko naman kaya hindi na niya kailangang magtago sa sarili niyang maskara.
Tutal pagabi na din. Pinapasok na niya ako sa isa pang kwarto dun. Ang laki ng bahay niya pero nagiisa lang siya. Hindi ba siya nalulungkot? Maging malayo nga sa mga kaibigan ko doon sa pinanggalingan ko ay tunay na napakalungkot na. Ang manirahan pa kaya dito sa malaking bahay na ito ng walang kasama? Aba e tila'y ikamamatay ko na. Ni hindi ko pa naririnig siyang tumawa sa halos isang araw na nandito ako sa teritoryo niya.
Humiga ako sa kama at -ZzZzzZzzzZzzzzZzzzzzzzzzZzzzzzzzZzzzzzzzzzZZZZZzzzzzzzzzzzzzzz!
Snow White's POV
Aishhhh! Napipilitan lang talaga ako patirahin yang oh so called guardian angel na yan dito sa bahay. Well, malaki naman tong bahay ko, sa katunayan luwag pa nga saming dalawa e. Ayoko lang talaga ng may kasama sa bahay. Sanay na ako magisa. Lalo na kapag hindi ko pa masyado kilala. At ngayon hindi na ako basta basta nagtitiwala. Hindi tulad ng dati.
Nagtataka ba kayo kung bakit TagLish ako magsalita? Well, Trip ko lang. Pake niyo ba? Hindi ako laking America o kahit anong country na English ang language. Trip ko lang talaga para masaya. Astig kaya. Dito naman ako sa Pilipinas lumaki. Though, nasa Korea sina Mama at Papa. At again, Wala naman kaming lahing Koreano. Sadyang doon lamang nila napili para palakihin ang bussness nila. Pumupunta naman sila dito para pilitin akong sumama sa kanila. Kaso ayoko. Sabi ko nga, mas prefer kong magisa. Pero naman may dumagdag sa bahay ko. May dala dala pang isang kalokohan. Isang kalokohan na hindi ko alam kung maniniwala pa ba ako. Mahirap ng magtiwala. Mahirap na at baka pati buhay ko ay mawala pa. Sobrang pinakaiingatan ko ang buhay ko kasi nawala si kuya dahil sakin. At ayaw ko lang masayang ang buhay niya. Naramdaman kong pumapata mula sa mga mata ko ang mainit na likido na parang immune na immune na ako sa palaging paglabas nito. Araw araw pa rin akong nasasaktan. Patuloy pa rin akong nasasaktan.
By the way ayokong mahawa kayo sa pagkahina ko kaya't huwag na natin masyadong pagusapan at kung tatanungin niyo rin kung bakit hindi ako suplada at cold sa inyo. Ganito kasi yan. Bipolar na talaga ako. Masanay na kayo -_-
Sabi ko nga, gabi na diba? kakain na sana ako nang maalala kong may kasama nga pala ako dito sa bahay. Anla, bahala siya, tinamad na ako magluto. Sa labas na lang ako kakain.
Mary's POV
Nagising ako ng 11:11 pm. Dahil sa naniniwala akong kapag daw humiling ka sa ganoong oras ay magkakatotoo. Nagwish ako. Pero siyempre. SECRET na yun.
Kung paano ko nalaman ang oras. Siyempre may wall clock. Hindi naman ako taga predict ng oras.
*shshshshshshahhahsh*
(FA/N) Tunog yan ng tiyan. Hindi ko alam e ang tunog. Ano bang tama? Pakiremind naman si feeling author. Asahan ko yan hahh. Hehehehe.
Anla, Hindi pa nga pala ako kumakain . At hindi nga man lang ako pinakain e. Pero bakit ganun buhay pa lahat ng ilaw. Di ba dapat patay na ang ilan kasi gabing gabi na. Lumabas akong kwarto. Pumunta ako sa kitchen . Walang lutong pagkain. Hehehe. Gutom na talaga ako.
Chineck ko naman ang lahat ng kwarto. Wala si White. Ahhhh baka nasa Music Room lang.
Music Room check. wala parin. Saan na yun?
Chineck ko na buong bahay. Wala din? grabe nakakapagod. Nasan na ba yun? Hala. Ang lalim na ng gabi ahhh.
- - - - - - - - -
(FA/N) Hope na ok lang. Trying hard na author ako eiy. HOHO!
HalllAAAaaaaa Uiy bakit ganun 50+ na yung reads pero wala pa ring nagppm sakin. Hellllllooooooo. Hindi naman ako snobber saka masaya kaya pag maraming friends. Huwag mahihiya. Echoooosssss. Basta pm kayo para masaya hahhhh ^_____^
P.S: #333 ang Fairytale Vs Me sa Fantasy Category. Happy happy na si Feeling author. Hoho. Baba ng kaligayahan noh? Kaya read na kayo please. Birthday ko kaya bukas. Gift niyo na. Joke lemeng. Basta read lang ng read Hoho ^____^
Pilingerang otor,
Janelle
