Ben yeni biriyim... Bu benim ilk hikayem. Bir az ruhlara meraklı biriyim. O yüzden ilk hikayenin ruhlar hakkında olmasını istedim. Bu yalnızca benim hayal gücümden yazıldı. Belki iyi olmamıştır, ancak kendi hayal gücüm olduğu için mutluyum...🙂🙂
" hmm demek ki senin de ailen böyle. Ben de senin yaşlarındayken böyle sorunlar yaşıyordum. Hatta bi keresinde ben evden kaçmağı planlayordum. Ve planımı başardım. O zamanlar 15 yaşımdaydım. Bir hafta sonra beni buldular. Ancak ben o bir hafta içinde her şey düşündüyüm kadar kolay olmadığını anladım. Aslında , pişman olmuştum. Beni bulduklarında annem ve babam çok mutlu olmuşlardı. Ben de sevinmiştim. Nedeni o zaman içinde onlarla nasıl anlaşıcağımı buldum. Ve işe yaradı. İsteğinden geri dönme . Ancak yanlış da yapma. " "Peki ne yapayım?" "Kaba konuşmak yerine sakince konuşa bilirsin;)" "Ne? Ben kaba konuşmuyorum ki?" Aslında yalan söylediğimin farkındaydım. Amma kendimi savunmalıydım;)) "Ne söyleyecem onlara?" "Bunu artık kendin düşün." Bill galiba zeki olduğumu biliyordu. Ya da öyle düşünüyordu. Bana bir bulmaca verip gitdi bee.. ben tüm gece düşündüm. Ve "mega, deha" beynimle işi çözdüm. Ve yarın ailemle güzel bir konuşma yaptım. Ve tabii ki de işe yaradı. Bill ben konuşurken oda da dolanıyordu. Bana gülümseyerek baktı. Ve gitti. Ona " teşekkür etmek" istedim ama iletişime geçemedim. Onu bir daha göremedim. Lanet olsun!! Onu bulmayı çok istiyorum!! Uzun bir süre sonra bir yerlerden "Astral seyahat" hakkında duydum. O anda aklıma kocaman fikir geldi. Astral seyahat hakkında çok araştırma yaptım. Diğer boyutlara geçe biliyormuşsun. Harika bir şey öyle değil mi? Ben hemen yapmak için hazırlıklar gördüm. Ve yaptım. İlk sefer de başarılı oldum. Kendimi sandalyenin üzerinde izledim. Ve Billi aramak için oradan uzaklaştım. Ben Bill için bu seyahatı yapıyordum. Fazla gitmeye korktuğum için bugünlük seyahatımı bitirmeyi karara aldım. Geri döndüm. Ancak bu günlük...;) Her gün astral seyahat ettim. Benim için hiç de zor değildi. Ancak bi keresinde farklı oldu bir karanlık içinde yüzüyor gibiydim. Ve bir kapının önüne geldim. Normal bir kapı değildi. Digerlerinden çook farklanıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapının kiliti yoktu. Neden bilmiyorum ama içeri girmek çok istiyordum. İçeri girmek istediğimde birden birisi, bir şey beni geri itti gibi oldum. Ve sonra istemsizce uyandım. Tamam o odaya gitmek çok istiyordum. Ve gidecektim. Amma ailem bir türlü dışarı çıkmıyordu. O kapıyı gördükten beri sanki rıhları hiss ediyor, ancak göremiyordum. İletişime geçemiyordum. Amma nasıl geçeceğimi biliyordum. Ruh tahtasıyla. Sorular sordum. Cevapladı: "Sen ruh musun?" "Evet" "Bir kere konuştuğum ruh musun?" "Evet" "Bir şeyler mi anlatmak istiyorsun?" "Evet" "Anlat " "Tehlikedesin. Ailen sen tehlikedesiniz!!!...." "Nasıl yani?" Bu anda bir deprem oldu. Ve ben başımı dolaba vurdum. Gözlerimi yumup açtığımda hemin kapının önündeydim. Tam istediğim şey.... Kapı açtım. İçeri girdim. Gördüklerim beni gerçekten şaşırttı:
