Korkmakta haklıymışım . Evdeki o 5 kisi bana ne olduğunu anlamadığım birkaç şey yaptılar virüsü kapmadığımı anladıklarında bana herşeyi anlattılar . O 5 kisi megersem bizim grupmuş . Deha asu gülben melis ve arun varmış . Herseyin başladığı gece efe aniden saldırgınlaşmış . Bana bir sopayla vurmuş bayılmışım fakat Ömer Abi efenin arkasından gelip yere indirmis. Ve Dehayla Arun efeyle beni eve götürüp kitlemisler . Aklıma takılan birkaç sorunun cevabını aldım fakat aklım hala efedeydi . Ya benden önce uyanmış olsaydı bana zarar verebilir ya da benide zombi yapabilirdi. Birkez daha şans benden yanaydı. Deha beni üst kata götürdü. Bir odaya girdik. Burası sağ tarafta duran buz dolabı ve sol tarafta pencerenin önünde duran masa dışında boştu. Masanın üstünde bir radyo vardı. "Burdan yeni haberleri dinleyip olayları takip ediyoruz. Onun dışında bazı şehirler için yardım çağrısı frekanslar. Dediklerlne göre kurtulanların sığınması için bir kampmış verdikleri kordinatlar Şimdiye kadar sadece İstanbuldan ve Ankardan haber aldık. İzmirden şimdiye kadar haber yok. Umutla bekliyoruz. O zamana kadar da burda saklanıyoruz" dedi Deha. "Anlamadığım bir şey var" diye sordum ve davam ettim "madem burda saklanıp çağrı bekliyorsanız beni nasıl buldunuz? yani niye dışardaydınız?"dedim Ve deha "bir çığlık sesini duyduk ve hala disarida birilerinin olması ihtimaline dayanarak kurtarmak için dışarı çıkmıştık " dedi ve ekledi " sayi sen nerden geliyordun "diye sordu . Bende söyle cevap verdim " Bir an sadece benim kaldığımı düşündüm ve umutsuzluğa kapıldım ve tam o sırada o çığlık hala birilerinin olduğunun belirtisi oldu . Kısacası o kisiyi kurtarmaya gidicektim çünkü onun sayesinde karanlıktan aydınlığa bir adım attım ve herseyin bitmediğini daha yeni başladığını anladım .
Arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum 15 okuyucu ve 6 vote den sonra yeni bölümle sizlerle beraberiz
