Karanlık

Bölüm-2

merhaba arkadaşlar bu bölüm ilk bolüme gore daha kısa oldu umarım beğenirsiniz iyi okumalar :)

Arkamı döndüğümde siyahlar içindeki adamı gördüm ,kısa süreli bakışmamızdan sonra gözlerimdeki yaşları elimin tersiyle sildim ve önüme dönüp yürümeye başladım.

  Bu adamdan uzaklaşmak istiyordum , beni korkutuyordu.Adımlarımı hızlandırdım ,belkide bir taksi çağırmak iyi olabilirdi.

Arkamdan adım sesleri gelmiyordu ,sanırım adam peşimi bırakmıştı derken kolumun sert bir şekilde çekilmesiyle çığlık attım.

"sakin ol küçük"

korkudan kalbim küt küt atıyordu  , nefes alışverişlerimi düzenleyip ağzımdan düzgün bir kelime çıkarmaya çaba gösterdim ama olmadı

"b.beni korkutuyorsun"

"seni korkutuyormuyum ? sana hiçbir şey yapmadımki"

"neden beni takip ediyorsun ?"

"seni takip mi ediyorum ?"

"sorularıma soruyla karşılık verme !"

"sakın.birdaha.bana.bağırma küçük !"

Sesi o kadar otoriter çıkmıştı ki göz teması kurmadan , kolumu elinden çektim ve yürümeye başladım.Aslında bu yürümek değildi ,daha çok konuşuyor gibiydim.

  İleride taksi durağı gördüğümde bugün başıma gelen en güzel şeyin bu olduğuna karar verdim ,gerçekten rezil bir gün geçirmiştim.

  Eve geldiğimde saat 12'ye geliyordu ,çok yorulmuştum hemen odama çıkıp ùzerimi değiştirdim ve yatağa girdim.

Uyumak istiyordum uykum vardı ama o kadar çok şey düşünüyordum ki arkadaşlarım , okul , ailem ve siyahlar içindeki adam...

Ses tonu çok gùzeldi...

Acaba bir daha onu görürmüydüm ?

Neden bana o kadar çok bakmıştı ?

Gözlerimi her kapattığımda yüzünü görüyordum

Sinilendiği zaman büyüyen o gözlerini.....

neden onu düşünüyordum ki ?

nasıl bir etki bırakmıştı bende

Hemen çekmecemden Mp3'ümü çıkardım ve kulaklıklarımı taktım.Belki müzik dinlemek onu unuttururdu.

Umarım.

★★•••••••••••••••••••★★

Dün gece geç yattığımdan olsa gerek ,uzun bir zamandan sonra ilk defa alarmımın sesiyle kalktım.

Bütün gece o adamı düşünmüştüm.Acaba adı neydi ?

Onu düşündüğüm için kendime kızıyorum ama aklımdan çıkmıyor.

Banyoya ilerledim ve en az 5-6 kez soğuk suyu yüzüme çarptım üşüyordum ama kendime gelmem gerekiyordu , Hemde hemen !

Odama dönüp kıyafetlerimi giyindikten sonra evden çıktım.Bugün hava oldukça soğuktu ,bu yüzden okula yürüyerek gitme fikri pek mantıklı değildi.Otobüs durağına ilerledim , kısa bir süre bekledikten sonra otobüs gelmişti,otobüse bindikten sonra kulaklıklarımı taktım ve müzik dinlemeye başladım.

Aklıma sürekli o adam geliyordu ,gözlerimi sıkıca kapadım ve başka şeyler düşünmeye çalıştım. Gözlerimi açtığımda iniceğim durağı kaçırdığımı farkettim ,bir sonraki durakta hemen otobüsten indim.

  Sinirlerim bozulmuştu ,birde bu soğukta okula yürüyecektim , hepsi o adam yüzündendi.Bugünü bir an önce bitirmek istiyordum çünkü o aklımdayken hiçbir şey yolunda gitmiyordu.

Okula yaklaştığım sırada ilk dersin çoktan başlamış olduğunu fark ettim.Nasıl olsa dersin çoğunu kaçırmıştım bu yüzden girme gereği duymadım ve kantinde birşeyler atıştırdım.

Zil çaldığında sınıfa doğru ilerledim dünkü olaylardan sonra kızlarla konuşmak istemiyordum.Bu yüzden direk sırama geçtim.Zeynep suratımın asık olduğunu fark edince ne olduğunu sordu.Dün aramızda olmadığı için olaylarıda bilmiyordu.

Birşey yok diye geçiştirdim çünkü o olaylardan bir daha bahsetmek istemiyordum.3 dersi daha bitirdikten sonra öğle arası gelmişti.

Kızlar birşeyler atıştırmaya indiklerinde onlara sınıfta kalmak istediğimi söyledim.Onlar gittikten sonrada telefonumu elime aldım ve internette gezinmeye başladım.

O sırada Sibel apar topar yanıma geldi.

"ne oldu Sibel ne bu telaş ?"

"sana birşey göstermem gerek"dedikten sonra beni peşinden sürüklemeye başladı.Kısa bir süre sürüklendikten sonra kolumu elinden çektim.

"ne yaptığını sanıyorsun Sibel ?"

"sana birşey gôstermem gerek dedim ,sadece sus ve şu sınıftan içeri bak"

söylediği yere ilerlemeye başladım

Melisa'yı gördüm ve ve....yanındakide Ayaz ? öpüşüyorlardı. Melisa kollarını Ayaz'ın boynuna dolamış , Ayaz'sa onu belinden tutmuş kendine daha çok bastırıyordu.

Ayaz benim hoşlandığım çocuktu ve Melisa'da bunu çok iyi biliyordu.İstemsizce gözümden bir damla yaş yanağıma aktığında arkamı döndüm ve gülen bir Sibel'le karşılaştım muhtemelen bunu ikisi planlamıştı.

Koşarak sınıfa çıktım ve eşyalarımı topladım , çantamı koluma atıp yine hızlıca bahçeye indim ve okuldan uzaklaştım.

Bir yandan soğuğa aldırmadan yürüyor bir yandan da ağlıyordum.

Artık onlara dayanamıyordum , hepsinden ama hepsinden nefret ediyordum.

Neden benimle uğraşmaktan bu kadar zevk alıyorlardı ?

Bana yaptıkları şeyler aklıma geldikçe hıçkırıklarım artıyordu.Birden bir ses duydum.

"sen hep ağlarmısın ?"

Arkamı döndüğümde o adamla karşılaştım.Beni 2.kere bu şekilde görüyordu , sulu gözler ,şişmiş dudaklar ve kızarmış bir burun

"s.sizin burada ne işiniz var ? beni takip mi ediyorsunuz ?"

"sen takip ediceğim kadar değeli değilsin"

"o.o zaman burada ne arıyorsunuz ?" diye sordum titrek çıkan sesimle

"karşılaşmamız bir tesadüf" tesadüf mü ? şaka mı yapiyor bu adam

"o zaman size iyi günler" dedim ve uzaklaşmaya başladım

"Bekle...." yanıma yaklaştı ve "bana adını söyle" dedi.

"neden böyle bişey yapıyım sizi tanımıyorumki"

"bunca yolu boşuna gelmedim , adını söyle bana"

"karşılaşmamızın tesadüf olduğunu sanıyordum"

gömleğimin yakalarından tuttu ve beni kendine çekti ,çok fazla yakındık kendimi geri çekmeye çalıştım

"bırak beni ,ne yaptığını sanıyorsun"

"bana adını söyle bende seni bırakıyım"

Uzun süre sessizlik oldu bu kadar yakın olmak iyi değildi bu yüzden "Hazel" diye mırıldandım gözlerinin içine bakarken

Yakalarımı tutan elleri gevşedi , bende kendimi bir adım geriye çektim

"Demek Hazel....."

"E.evet...benim şimdi gitmem gerek"dedim ve yürümeye başladım ismimi onun ağzından duymak çok......değişikti

Orada olup olmadığını kontrol etmek için arkamı döndüm halâ oradaydı beni izliyordu.Tekrar önüme döndüm

  5 dk öncesine kadar ağlıyordum şimdiyse ağlamak aklımın ucundan bile geçmiyordu.

Bu adam bana herşeyi unutturuyordu.