Wajow! Een Echte Marokkaan.

3. Onderwijs

De middelbare school periode dan! Een geweldige episode uit mijn jeugd! Wanneer je ouders van de eerste generatie hebt, dan heb je een vrijbrief voor spijbelen.

In het begin van elk schooljaar ging ik altijd naar de rector en zei dat ik de briefjes zelf schreef, omdat mijn vader analfabeet was. Samen met een hoop Marokkanen hebben we daar zwaar misbruik gemaakt.

Toen al die Nederlanders moesten nablijven omdat ze gingen spijbelen fietste ik fluitend naar huis met mijn veel te grote fiets. Al die Hollanders hadden mooie mountainbikes met 1000 versnellingen, en later zelfs scooters! Ik had een felgroene dames fiets zonder kettingkast en remmen. Als ik wilde remmen deed ik mijn schoen tussen de band en de frame.

Ik had ook altijd enorme slagen in mijn wielen. Elk wiel miste wel vijf of zes spaken. Het boeide me helemaal niks, het ding vervoerde me van A naar B, en dáár ging het mij om.

In één schooljaar moest ik zogenaamd 10x naar het Marokkaanse consulaat, elke maand wel een keertje naar de tandarts en om de week met mijn vader te tolken bij verschillende instanties.

Als mijn klas tijdens het eerste uur een wiskunde toets moest maken, lag ik heerlijk te slapen in mijn bed. Ik ging sowieso niet voor 10:00 naar school en ik zorgde er ook voor dat ik om 15:00 weer weg was. Dat konden ze echt op hun buik schrijven. Ik was echt een kind dat heel laat opbleef.

Als ik in de klas me weer eens niet gedraagde had ik vaak geschreeuwd tegen mijn leraar. Wanneer ik er weer eens werd uitgestuurd, schreeuwde ik altijd zo hard als ik kon: "Raaaaciiiisstt".
Als de directeur mij dan vroeg waarom de leraar mij had uitgestuurd dan zei ik altijd: Meneer Verhoef is een grote racist, hij haat Marokkanen. Hij stuurt altijd mij en Hassan eruit, je kunt me niet wijs maken dat wij als enige irritant waren". (Dat waren wij vaak wel)

Natuurlijk had je leraren die Marokkaantjes echt niet mochten. Het raciste truc werkte nog ook! Sommige leraren waren als de dood om voor racist uitgemaakt te worden. Ik daarin tegen beschuldigde iedereen.

Wanneer je mij me ding liet doen: ouwehoeren en lachen in de les en je stuurt me er niet uit ofzo, dan pas ben je geen racist. Ik vond dat altijd een eerlijke deal.

Ook als mijn vader werd gebeld door school over mijn gedrag dan was het eerste wat ik zei: "het zijn racisten daar op school, allemaal!". Mijn vader die de telefoongesprek niet snapte vroeg dan aan mij wat er gebeurd was.
"Ik deed niks, a bebe, ik was ruuustig aan het opletten en leren en alles. Opeens komt die meester naar mij toe en schreeuwt tegen mij vieze Marokkaan, stink-Arabier, vieze dief ga je melden!

Mijn vader was het dan helemaal met mijn eens en schelde de Nederlanders dan nog harder uit.

Elke Marokkaan heeft op school wel een keer zoiets gezegd. En als we eerlijk zijn, was het vaak onterecht.

Mijn zus en ik dekten elkaar thuis als school belde. Wanneer mijn zus toevallig als eerste op nam, dan was het feest. De leraar vroeg mijn vader maar in plaats daarvan riep ze mij. Ik deed dan een theedoek om de hoorn zodat mijn stem anders klonk. Ik overdreef echt.

Leraar: ja, u spreekt met de leraar Nederlands van uw zoon Salah. De laatste tijd is hij er vaak niet. Zijn cijfers zijn geen ramp maar ik zie donkere wolken aankomen.

Ik: oooh, hartstiekie biedankt mineer, jeej goet op main sjoon Salah letten. Icht biedankt. Ik ga seg na sgool, Salah, jeej sjoodmietr! Gilijk houswirk maken!

Leraar: zo rigoureus hoeft het dan ook weer niet, maar fijn dat uw hem daarop aanspreekt.

Ik: minier, jeej goet luistieren nar maai, ik slicht niederlands spreek. Salah moet met maai mee naar siekenhous of naar giemeent. Mijn sjoon sprikt goet niddelands, hij vor maai prate. Isten jij bigrip?

Leraar: nee natuurlijk dat begrijp ik volkomen. Het is een lastige situatie ook voor Salah. Meneer ik zal daar zeker reken mee houden.

Ik: icht hartstiekke bidankt minier faain dag

Leraar: hetzelfde!

Zus: Hahahahah toz jij met je kinderstem. Hoe kan hij daarin trappen? Ze zijn kapot lomp.

De volgende dag kwam mijn leraar naar me toe. "Nou Salah, ik heb gisteren met je vader afgesproken dat we jou meer in de gaten gaan houden. Ik heb er de volste vertrouwen in. En dat je niet in de les bent begrijp ik helemaal. Je vader had het helemaal uitgelegd. Aardige vader heb jij trouwens! Doe hem maar de groeten van mij.

Wij zijn ook de generatie waarvan de ouders nooit kwamen opdagen bij ouderavonden. Mijn vader wilde heus wel gaan, maar ik vond dat helemaal niet nodig. Mijn vader op school? Neeeeehh! Nergens voor nodig joh!

Rapporten die slecht thuis kwamen tekende ik allemaal zelf. Voor Marokkaanse ouders is een rapport namelijk nooit goed. "Waarom die 7 voor niddelands? (Nederlands) waarom geen 10? En die zes voor skunder? (Wiskunde). "Ja maar ik snap wiskunde echt niet!". "Jij zit gewoon te spelen op school!".

In dit soort gesprekken wilde ik voor zijn. Vader blij, ik blij. School kan echt opdonderen met die ouderavonden. Kwam narigheid van.

Heb jij dat ook? Laat het weten! Stem! Go to deel 4!