NESHA'S POV
"Nesha!!" Tawag sakin ni Ian habang nagmamadaling naglalakad papalapit sa akin.
"Lah Anu naman kaya kailangan sakin ng isang ito?" Kinikilig kung tanung sa sarili ko.
"A-Ahh ikaw pala Ian. A-Anung kailangan mo?" Nauutal kupang tanung. Hindi ko talaga maiwasang mabalisa pag nasa malapit kulang siya.
"Pauwi kana? Sabay na tayo."nakangiti nyang tugon sa akin.
"S-Sige ikaw bahala." Namumula pa ang pisngi na sabi ko.
"Oo nga pala Nesha may sasabihin ako sayo." Out of a sudden na sabi ni Ian na para bang kinakabahan, nakaramdam tuloy ako ng excitement.
"A-anu yun?" Di makapaghintay na tanung ko.
"Anu kasi,may...." turan niya na parang Kinakabahan at hindi makatingin sakin ng diretso.
"May????"tanung ko habang hindi na mapigilan ang pagbilis ng tibok ng puso.
"Goshh itu na ba yun, sasabihin nya na bang gusto niya ako?" Umaasam na tanung ko sa sarili ko habang kinikilig.
"A-Anu m-may gusto..."pabitin na naman na turan niya."May gusto?" Umaliwalas bigla ang mukha ko at hindi mapigilan ang ngiti na kanina kupa pinipigilan.
"Dyos ko lord, dream come true naba ito, mapapasigaw na talaga ako." Ayyyyeeehhh.
"MayGustoSayosiTroy." Mabilis na sabi niya at hindi makatingin sa akin ng diretso.
"Huh, s-si Troy." Nakanganga kung tanung.
"Oo si Troy." Parang pilit ang ngiti na tugon niya. Hindi ko alam kung guniguni kulang ba dahil feeling ko hindi na ako makahinga sa subrang disappointment, pero nakita ko sa kanyang mga mata ang lungkot.
"S-si Troy pala." Pilit ang ngiti na tugon ko.
"Oo si Troy. Bakit may iba ka pabang inaasahan?" Nakakunot ang noo na tanung niya.
"W-wala, wala naman." Mahina ang boses na turan ko.
Hindi na siya nag salita pagkatapus nun, tahimik nalang kaming dalawa na nag hihintay ng masasakyan pauwi.
Ang sakit pala,ang sakit umasa na mamahalin ka rin ng taong mahal mo. At kung sinu pa ang hindi mo mahal siya pa ang nagkakagusto sa iyo. Best friend ni Ian si Troy kaya hindi na ako nagtataka kung bakit nalaman ni Ian na maygusto sakin si Troy.
"Nesha halika ka nga may iuutus ako sa iyo."
"Sige po mama, wait lang po, ililigpit kulang mga gamit ko" I said while I fix my things, kasalukuyan kasi akong gumagawa ng assignment namin.
Nanditu na nga pala ako sa bahay. simula ng makasakay kami hanggang makarating sa lugar namin ay hindi na ako inimik pa ni Ian, hindi narin naman ako nag attempt makipag usap sa kanya kasi napansin ko na parang ang lalim ng inisip niya.
"Anu po iyon ma?"
"Andyan ka na pala, itung ulam ibigay mo dyan kayna Ian. Pakisabi narin sa mama niya na sabay na kami mamalingki bukas." Saad ni mama habang binibigay sakin ang isang mangkok na ulam.
"Sige po ma."
Kapitbahay ko nga pala si Ian kaya nga mga bata palang kami magkaibigan na kami, siya ang unang naging kaibigan ko ng lumipat kami nila mama ng bahay katapat lang ng bahay nila. At mas naging close kami kasi naging matalik na kaibigan ang mga parents namin, palagi kaming tinutukso sa isat isa. hanggang sa isang iraw nagising nalang ako na inaasam na, na sana maging totoo ang tinitukso sa amin.
BINABASA MO ANG
true love has a habbit of coming back
Romancepag magmahal ka d muna iintindihin kung anu iisipin ng iba, yung bang kahit subra kanang sinaktan ng taong mahal mo you still can't help it but loving him unconditionally, Hindi kana man bobo pero natatanga ka pag dating sa kanya kasi nga mahal mo s...