Just Go, Never Beg

#18

Tayo

Isa, dalawa, tatlo

Dumating ka sa mundo ko

Apat, lima, anim

Nanatili ka sa aking tabi, nakatanim

Pito, walo, siyam

Nagpahiwatig ka sa isang liham

Sampo, labing isa, labing dalawa

Nagkaroon ng tayo at napatawa

Pinuno mo ng pag-asa ang kalawakang nanahimik

Kinulayan mo ang mundong puti at itim sa ngiti mong nagpapaamin

Puso, isip, sa pagtulog, sa pag gising, pangalan mo na ang siyang sinisigaw

Bakit kay bilis ng lahat, bakit kay dali ng lahat,

Mga tanong na hindi ko na inintindi

Sapagkat sa ngiti at tanaw ng iyong mga mata, natutunaw nito ang mga pangamba

Ikaw at ako, tayo lang, walang iba

Sa una, masaya

Sa una, maganda

Pero bakit bigla kang lumayo,

Nag-iba at lumayas sa kalawakang iyong binuo

Walang salita na nanggaling sa iyo kung bakit

Walang galaw na ipinakita na aalis

Mga kulay na iyong inembento, mga salitang binigyang kahulugan,

Ngayon di na maramdaman

Puso'y dumudugo

Isip ay nalilito

Saan ba nagkamali

Saan ba nagkulang

Sino ang isisisi

Hindi dapat ang sarili

Mga sagot na iyong binuo

Ngayon ay naging puno na ng katanungan

Ang saya dulot ng iyong ngiti

Naging dahilan na sa pagluha

Pero hindi na dapat pang masaktan

Sapagkat hindi ka naman ata nasaktan sa iyong paglisan

Dahan-dahang pinoproseso ang lahat,

Sa bilis ng iyong pagdating at bilis din ng iyong pag-alis.

May isang ako at may ikaw na lang,

Sa kwentong biglang nagsimula, nanggulo, nanakit at nagpa-iyak

Ng isang pusong di pa nagmahal

kaya naniwala sa iyong mga salita

at nadala iyong mga gawa

Dapat matuto

Kahit magulo