Just Go, Never Beg

#20

Nakaraan

Ba't ang kay sakit,

Pag-usapan ang dati?

Na siya ay minahal mo ng sobra,

Sa panahong kinalimutan mo na ang iyong sarili

Bawat pagbigkas mo sa mga salitang kung gaano mo siya kamahal, nilalamnam ko ang sakit at inintindi kung bakit dahil gusto kong tanggapin

Ikaw at siya, sa mundong inyong binuo

Ikaw at siya, hanggang dulo

Sinubukan kong pigilan ang luha,

Sinubukan kong huwag ipakita

Mga laman ng iyong salita

Mga laman ng iyong mata

Punong-puno ng buhay,

Punong-puno ng sigla

Pangalan niyang memorya na ng iyong puso

Pangalan niyang laman ng iyong mundo

Napaisip ako ng malalim, sa mga bagay na kahit kalian hindi ko inakalang mararamdaman.

Ayaw kong makipaghabulan, hindi ako ganyan

Pero bakit gusto kong lampasan, damdaming nadama mo sa kanya?

Napangiti ako't napatahimik,

Masakit pala.

At nakakatakot,

Na dadating pa din ang araw na pipiliin mo pa din siya

Iisipin mo pa din siya

Na babalikan mo pa din siya.

Dahil siya ay siya

Iyong tunay mong minahal,

Na saksi ang oras at buwan,

At mga unan na iyong iniyakan,

Sa pag-iibigan niyong biglang naglaho

Gusto kong tanggapin, pero nakapahirap intindihin.

Na kahit kailan, hindi ko mapapantayan.

Na kahit kailan, hindi ko kayang labanan

Bakit at bakit,

Hindi na sana nasaktan pa.