"Kim yaktı seni Anka? Kimin bu titreyen beden?"
"İlk düşmanım sen değilsin bey oğlu...Anka'yım ben.Elbet birileri yakmıştır!"
"Beni hiç bir zaman aff etmeyeceksin öyle değil mi?"
Genç kızın dolgun dudakları hafifce yana kaydı ve narin bir gülümseme kondurdu yüzüne.Sonra o gülümseme yavaşca söndü,ela gözleri alev aldı.
"Seni aff etmek mi?...hmm...biliyor musun...seni aff etmek yıllar önce kurumuş bir ağaç kütüğünün üzerinde cennet bahçesi yaratmak kadar imkansız."
"Ya o kütük çiçek açmaya meyilliyse?"
"İşte o zaman oraya düşen ilk cemreyi kendi ellerimle söker atarım!"
Umarım beğenirsiniz minnoşlarım😻 İyi okumalar ♥🌊
