Bir çocuk koşturdu, elleri mürekkepli, yüzü terli, çıplak ayakları çamurlu.
Eskiden kalma bi yorgunlukla uğradı yanıma,
Yüzündeki gülümsemeyi tarif edemem, içtendi, mutluydu bu hayatta çocuk.
Doğru ya ellerinde şiir kırıntıları,
Yüzünde günün telaşı,
Ayaklarında, çamura sataşmış oyun, yorgunluğu.
Bende olsam,
bende çocuk olsam,
mutlu olurdum ....
Kelebek....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yağmur kokan sözler..
Poetryİçtenlik ile yazılanlara mı denir söz? Yoksa içten yazılmayacak kadar derin düşüncelere mi denir? Yağmur mu kokmalı bi söz? Yoksa göz yaşını mı anlatmalı? Sadece uzaktakine mi yazılır şiir? Yoksa yakınında olan vuslata mı? Keyifli okumalar...
