Έχει λογική Ο Έρωτας;;( 1ος Κυκλος)

▪Κεφ.10▪

Περπατούσαν  εξαντλημένοι ιδιαίτερα Ο Κρις και πρώτος Ο Τζακ.
Μετα απο λίγο βλέπει μπροστά του μια σκηνή και...εναν άνθρωπο.
"ΠΑΙΔΙΑΑΑ ΚΟΙΤΆΞΤΕ"
Γύρισε προς το μέρος τους και τους έδειξε τον άνθρωπο που φαινόταν μεγάλος σε ηλικία και καθόταν σε ενα κορμό ξύλου.
Αμέσως χάρηκαν ολοι και πίστευαν οτι τώρα ίσως σωθούν.

Πλησίασαν τον γέροντα Ο οποίος μόλις τους είδε ξαφνιάστηκε και έβγαλε απο το μαύρο του παλτό  ενα πιστόλι στρέφοντας το πάνω τους.
Έκαναν κάποια βήματα πίσω και τον λογο τον πηρε Ο Τζακ.
"Ηρεμήστε κύριε...δεν θέλουμε να σας κάνουμε κακο, απλως χαθήκαμε και δεν ξέρουμε τον δρόμο"
Ο Γέροντας ακούγοντας αυτο έβαλε το πιστόλι του πίσω στο παλτό του και κοίταξε τον καθένα εξεταστικά.
"Χμμ..και απο μένα τι θέλετε συμπόνια;"
Ειπε και γέλασε βραχνά
"Οχι κύριε, απλώς αν ξέρατε τον δρομο θα μας βοηθούσε πολύ..βλέπετε η κοπέλα εκεί που κοιμάται έσπασε το πόδι της, τα τρόφιμα λιγοστεύουν και-"
Συνέχιζε Ο Τζακ την πρόταση του με βαθιά λύπη προσπαθώντας να κάνει τον άνθρωπο να τους βοηθήσει με οποιοδήποτε τροπο.
"Ναι ενταξει κατάλαβα.."
Τους είπε χωρίς ιδιαίτερη σημασία απο οσα του είπε Ο Τζακ. Φαινόταν ψυχρός.

"Λοιπόν; μπορείτε να μας βοηθήσετε"
Τον ρώτησε αγχωμένος με ελπίδα οτι θα του απαντούσε θετικά.
"Φυσικά...ζω χρόνια εδω πάνω ξέρω το δάσος καλύτερα και απο τον καθένα..."
Του ειπε και χαμόγελα σχηματίστηκαν στα χείλη τους.
"Αλλα..."
Συνέχιζε ο γεροντας
Και τοτε τα χαμόγελα τους εξαφανίστηκαν.
"Αλλα τι;"
Ρώτησε με σοβαρό ύφος Ο Τζακ
"Εγω τι θα κερδίσω;"
Τα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
Τι να ήθελε άραγε αυτός Ο Γέρος απο αυτούς σε αντάλλαγμα να τους δείξει τον δρόμο;
"Πραγματικά κύριε πείτε μας τι θέλετε και θα σας το δώσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη αρκεί να μας βγάλετε απο δω"
Του ειπε Ο Μάικ αποφασισμένος και είχε το δίκιο του πρέπει να κάνουν τα πάντα για να βγουν απο εδω.
"Χμμ υποθέτω μια καινούργια σκηνή θα ήταν καλή μιας και η δικιά μου άρχισε να χαλάει"
Δίχως τα παιδιά να μιλήσουν για το ποιός θα δώσει την σκηνή του Ο Μαικ πήρε την πρωτοβουλία και έδωσε την δική του σκηνή.
"Ορίστε"
Ο Γερος την άρπαξε και χαμογέλασε.
Την άφησε κάτω και άρπαξε ενα ξύλο.
"Πείτε μου μονο που θέλετε να πάτε"
Τα παιδιά ανακουφίστικαν και χάρηκαν γέμισαν με μια αίσθηση χαράς που είχαν καιρό να νιώσουν.
"Απλα δείξε μας το δρόμο για να βγούμε απο το δάσος"
Ο Γέρος φάνηκε λίγο σκεπτικός και έπειτα προχώρησε απο την αντίθετη κατεύθυνση που πήγαιναν αυτοί.
Συνειδητοποίησαν οτι πήγαιναν λάθος.
Ακολούθησαν τον γέροντα ο οποίος μετα απο λιγο σταμάτησε να περπατά και τους έδειξε με το δάχτυλο του που έπρεπε να παουν.
"Ακούστε προσεχτικά προχωρήστε απο εδώ δεξιά και μετα όλο ευθεία  θα φτάσετε το πολυ σε 3ώρες είναι ο πιο σύντομος δρόμος που ξέρω"
Τους είπε και έκανε να φύγει αλλα τον σταμάτησε Ο Κρις
"Ε..περιμένετε"
Του είπε.
Ο Γέροντας γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε.
"Ευχαριστούμε...πραγματικά"
Είπε και χαμογέλασε.
Εντωμεταξύ τα ματια του Γέροντα στράφηκαν προς την Λουσια που κοιμόταν.
"Περαστικά στην κοπέλα σου"
Του ειπε
"Α οχι δεν είναι η κοπέλα μου"
Του απάντησε Ο Κρις.
"Θα γίνει όμως"
Ειπε Ο Γέροντας και προχώρησε.
Ο Κρις έμεινε λίγο σκεπτικός απο αυτο που είπε.
Έπειτα συνέχισε τον δρόμο του μαζί με τους άλλους. Δεν τον ενδιέφερε τι είπε. Εξάλλου δεν τον ξέρει καθόλου για να πει οτι Η Λουσια θα γίνει και κοπέλα του.

*****************************************
Μετά απο 3 μισή ώρες.

Η Λουσια  ξύπνησε εδω και ώρα και τότε τα κορίτσια της είπαν τι είχε γίνει με τον γέροντα που συνάντησαν και ενθουσιάστηκε.
Πέρασαν όμως 3μισή ώρες και κανονικά  θα έπρεπε να φτάσουν. Άρχισε να νυχτώνει κιόλας.

"Λέτε να μας είπε ψέμματα  αυτός ο γέρος και να μας έστειλε κάπου αλλού;"
Ρώτησε Ο Μαικ.
"Ισως"
Του απάντησε Ο Τζακ.
Φαινόταν οτι έχασαν κάθε ελπίδα για να βρούνε τον δρόμο τους.
Και τότε αντίκρισαν ενα μαύρο αυτοκίνητο  απο μακριά ηταν της Λουσιας.
"Αυτο είναι το αυτοκίνητο μου"
Φώναξε η Λουσια και σχεδόν  έκλαψε  απο την χαρά της

Χάρηκαν τοσο πολυ που είχαν πάθει στην αρχή ενα μινι σοκ και αργότερα αγκαλιάζονταν μεταξύ τους. Λες και ποτε δεν υπήρξε αυτη η έχθρα μεταξύ τους.
Τα ξέχασαν όλα.
Πήγαν προς το αυτοκίνητο της.
Ο Κρις άφησε κατω Ο Κρις άφησε κατω προσεχτικά την Λουσια και μετα έψαξε στο σακίδιο της που κρατούσε Η Αμάντα τα κλειδιά.
Αφου τα βρήκε άνοιξε το αυτοκίνητο και εκει που πήγε να μπει μεσα την σταματά Η Αμάντα.
"Οχι οχι...εσυ κάθισε πίσω εγω θα οδηγήσω"
"Ναι σωστά."
Τα κορίτσια στράφηκαν προς τα αγόρια.
"Και εδω λέμε αντίο"
Τους είπε Η Λουσια και τα μάτια της έπεσαν πάνω στον Κρις.
"Ευχαριστώ"
Του είπε γλυκά.
"Τίποτα"
Της απάντησε με τον ίδιο τόνο.
"Εμμ ναι..ευχαριστούμε για ολα,αν δεν ήσασταν και σεις θα μασταν χαμένες"
Συμπλήρωσε Η Αμαντα
"Παραδέχεσαι λοιπον οτι δεν θα μπορούσες χωρίς εμας;"
Της ειπε Ο Τζακ και στρυφογυρισε τα μάτια της και του χαμογέλασε.
"Λοιπόν φεύγουμε τωρα...Αντιο χαζοκοριτσα"
Τους ειπε Ο Κρις.
"Αντιο σπαστικοι"
Ειπε Η Αμάντα..Και καθως έφευγαν τα κορίτσια τους έβλεπαν.
Τότε Η Έρικα σταμάτησε με την φωνή της τον Μάικ.
"ΜΑΙΚ"
Γύρισε προς το μερος της
"Ευχαριστώ..για ολα"
Του ειπε.
"Δεν κάνει τίποτα μικρή..τα λέμε"
Της χαμογέλασε και της έκλεισε το μάτι.

Αφου έφυγαν τελείως τα αγορια απο το οπτικό πεδίο τον κοριτσιών μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν τον δρόμο τους για τα σπίτια τους και πειραζαν την Έρικα για τον Μάικ.
Μετα ξεκίνησαν και τα αγόρια αφου βρήκαν που πάρκαρε το αυτοκίνητο του Ο Κρις.

_________________________________________
ΤΕΛΟΣ 1ου ΚΥΚΛΟΥ🤗🤗🎆🎉🎊
Και ναι τα κεφάλαια αφου μπερδεύτηκαν αποφάσισα να τα διαγράψω και να τα ανεβάσω ξανα χάνοντας προβολές αλλα δεν με ενδιαφέρει οχι...Είμαι και ψυχαναγκαστική και δεν μου άρεσε να τα βλέπω ετσι😂
Συγγνώμη για την ταλαιπωρία😔

Ο 2ος Κύκλος θα είναι σε ξεχωριστό βιβλίο😊