Her okulda olduğu gibi bu okulda da ilk gün olduğu için klasik boktan bir tanışma fastı yapıldı.Aslında ben onu fark etmemiştim bile .Onlar bize sıralarını vermişti , bizim yerimize en öne oturmuşlardı .Ne kadar centilmen değil mii??? ..sormayın..
Tabi bu centilmen sandığımız varlık zamanla bizlere gerçek yüzünü gösterdi tabiki.
Hamza hoca ( okulun din kültürü öğretmeni) bizim sınıf öğretmenimizdi .Tanışma olayı bittikten sonra bize '' Aranızda herhangi bir müzik aleti çalan var mı ??'' dedi . Yani bir kaç kişiyle birlikte bende elimi kaldırdım .Herkes gitar dedi zaten bilirsiniz klasiktir bu liselerde.Sanırım bir ara orda göz geze gelmiştik .Çok net hatırlamıyorum artık o günleri.
Tenefüs için zil çaldığında elime eski nefret ettiğim telefonumu aldım , kendimce meşgul gözükmeye çalışıyordum . Yaptığım şeyde galeriyi açıp salak salak fotoğraflara bakmaktı .O an hangi kafayı yaşıyordum bilmiyorum .Sonra 2.sıraya oturdu .Yüzüne bakmak istemedim çünkü zaten canım yeterince sıkkındı ama tanışmak ve yeni arkadaşlar edinmekte istiyordum.
Bana '' ne kadar süredir gitar çalıyorsun?'' dedi .O ne kadar rahatsa karşımda ben bir o kadar gerilmiştim aslında .Soru zor değildi ama içimde çok garip bir şey hissettim onun suratına baktığım da .Daha önce hiç hissetmediğim bir şey...
Farklılıktı bu .Onun farklılığını fark ettim .
Çok iyi gitar çalmadığımı ve bunla fazla zamandır ilgilenmediğimi belirten şeyler söyledim .Sürekli aptal gibi telefonla uğraşıyordum .Hayır neyi kanıtlamaya çalışıyordum bilmiyorum ki ..(Evet çocuk ben çok meşgulüm hadi yaylan imajı felan mı vermeye çalışıyordum acaba? .. çok safmışım gerçekten )
Kalktı sonra; o sıradan ve yerine gitti .Sadece tek bir '' merhaba'' demesi yetmişti .''Aşk mı bu ?? '' dedim kendi kendime daha ilk günden anlamıştım hayatımda onun bir yere sahip olacağını .Ama tecrübesiz , şanssız ve beceriksiz oluşum hep eksi puan verdi bana böyle durumlarda ..
Ardından insanlarla kaynaşma fastı gelmişti .Sınıfta çoğu kişi zaten birbirini orta okuldan tanıyordu .Ve bilirsiniz işte her sınıfta iğrenç espiriler yapıp dikkat çekmeye çalışan birileri vardır , bundan daha kötü olan bir şey daha varsa bu da tek olması gereken kişiden iki tane olmasıydı . Mert ve Baran .Onlar iğrenç espiri ve hareketleriyle insanlara taktıkları kötü takma isimlerle kendi utançlarının altından kalkmaya çalışan kişiler .Baranı tanıdığım güne lanet ediyorum .. gerçekten .
Sınıfımızın en güzel kızı Yağmur Yarıcı''ydı. Gerçekten çok güzel bir kız ve kimsenin tatlısına -tuzlusuna laf etmeyen bir insan .Ve böyle güzel kızlarda çok nadir görünür bu özellik , o bunu yakalamış olanlardan bence .Beyza ve Latife aslında koca bir yıl boyunca bana destek çıkıp , yanımda olmuşlardı ve müthiş maceralara imza atmıştık hep beraber..
Beyza ortadan 3. sıradan oturuyordu ve o da farklı gelmişti bana sürekli müzik dinliyordu veya arada önünde oturan Hüseyin ile konuşuyordu.Latife ' de Beyza' nın yanında oturuyordu .
Sürekli etrafıma bakıyordum , yeni bir ortam ve tam 4 yıl bu sınıfta okucaktım .Sınıfın en neşelileri bence Şennur ve Aslıydı. Tamam arada duygusal iniş çıkışlar yaşıyorlardı ama bu onların mutlu olmalarına engel değildi . Nedense benim hep engel olmuştur.
