Meteor Garden 2018

Chapter Three: The Casanovas

Rhea's POV

im so shock ng bigla nalang sumigaw si jillian i didnt even know why so i came near to her and asked," bakit jillian my problema ba?" she is obviously in confusion," a-ah w-wala." she answered.

"are you sure?" me asking but she didnt answered i know her face is looking indefinitely at all international finest cuisine now i know what the problem is, she grab my shoulders and pull me out of the canteen, " is there any problem?"

" diba pwedeng ano..., kasi.." i see her worrying inside," chill jillian breathe, and speak slowly.." for her to be comfortable. " ano kasi rhea..." sabi nya habang pinapa balik balik nya yung dalawa nyang kamay sa ere papunta sakin at kanya " ano... ahh, kita nalang tayo sa school mamaya si mama n-nag text pinapauwi ako sa bahay eii," pagrarason nya i know shes lying jillian santiago is so popular in this campus because of what she just did lahat almost ng mga students dito ay alam ang pagiging hero nya and we've known also that this girl is from a poor family

"are you sure?" pagsisigurado ko,"oo eii ano rhea una nako" aalis na dapat sya pero tinawag ko ulit sya," jilian!!", " bakit?" tanong nya,"ill just treat you lunch." i suggested," but she refused to it lumapit ako sa kanya for her to agree ," come on please, where friends right?.." she nodded" are you the kind of friend na hahayaan nalang si friendship eating alone?" this may sound na kinokonsensya ko sya well its true naman eii number one sya nag aya number two ang sad kumain mag isa number three im so pretty to be alone.

" lets go!" i grab her wrist at hinila ko sya papunta sa canteen pagtapos namin umorder humanap kami ni jillian ng table well bakit? lunch time po, all students in different courses blocks and colors are here kasi nga lunch time.

Jillians POV

tahimik lang ako kumakain nahihiya kasi ako kay rhea kasi nilibre nya ko sa lunch ngayon saka sumasakit narin kasi ang ulo ko sa kaka english nya mas magandang tumahimik nalang para less talk less think.thought.thoughts aiisshh!! ginulo ko ang buhok ko sa sobrang pagiisip feeling ko kasi nagdurugo ang utak ko at nagtutubig eii," Jill--", "AYY, PUSO MO PALAKA!!!" sigaw ko sa gulat

tatawagin dapat ako rhea kaso nagulat ako pati narin si rhea sa pagkalaglag ng isang tray liningon namin kung ano bang nangyayari pagtingin ko ay nakita ko ang lalakeng nasa kanan na nakayuko at yung isang lalake naman ay punong puno ng pulang sarsa ang damit," p-pasensya na, diko sinasadya." paghihingi ng paumanhin ng lalake," kung makakatulong ang pasensya mo para san pa ang batas at pulis?"

sabi ng lalakeng naka red suit na pulang pula sa galit sa talim ng titig sa lalakeng nasa harapan nya, parang kilala ko na to tama sya nga," pancit canton." sya din yung kanina sa golden gate ay mali sya yung may gold na buhok sa may entrance sya yung antipatiko pero gwapo,no! di sya gwapo ugh! at sya din yung...grr namumuro kana, "p-patawad." nanginginig na boses na sabi ng lalake, " ang suit ko mapapalampas ko," sabi ni pancit canton habang dahan dahang inaalis ang suit nya," pero pano tong sapatos ko?" tanong nya

"p-papalitan ko nalang ng bago." sabi ng lalake napangisi naman yung lalakeng mais tatawa tawa din yung dalawa nyang kasama sa likod nya pero yung isa nakuha nya ang atensyon ko, tahimik lang sya at tumitingin sa nangyayari, lahat sila teachers students pati si rhea napabalik ang tingin ko sa lalaking mukhang mais na nakangisi na mukhang aso," papalitan mo, ng bago?"

tanong ulit ni mais," oo." sabi ng isang lalake," bakit mas mayaman kaba sakin?" tanong ulit ni mais,"h-huh?" parang wala sa sariling tanong ng lalake,"handmade ang sapatos nato and galing pa to sa Sweden, i dont think na kaya mo tong bilhin." sabi ni mais napalunok naman ang lalake at saka nagsalita," ano bang kailangan kong gawin?" tanong ng lalake," gawin?" pagbabalik tanong ni mais habang nagiisip

pinatong nya ang paa nya sa isang upuan," dilaan mo?" sabi ni mais nagulantang ang buong sistema ko sa gustong ipagawa ni mais sa lalake ang ibang tao naman ay nagbubulungan na at nagpupustahan kung gagawin ba ng lalake ang inutos ni mais," di moko narinig, dilaan mo. sabi mo kahit ano diba?" tanong ni mais kay kuya