Amnesia ; 𝐤𝐬𝐣 [ᴇɴᴅᴇᴅ]

amnesia → final

Seokjin, gözlerinin son bakışını unutamazdı.

Seokjin, onun ellerinin yüzune kapınasını unutamazdı.

Seokjin onun son kahkasını unutamazdı.

Seokjin onu son kez kokladığını,

Onu koklamak için eğildiği boynuna değen burnunun değdiği müthis teni unutamazdı.

Seokjin Eun Sun'u unutamazdı.

Etrafımdaki kimseyi tanımıyordum. Tanıdığım bir kişi vardı;

Eun Sun.

İtirafından bir hafta sonra sedyedeki yerleri değiştirdik. Eun Sun göğüs kanseriydi. Son seviyeden hemde.

Onun ölüşünü seyrettim. Günlerce.

Onunla olan anılarım yerli yerlerine geldiğinde beraber kalmak için çok geçti.

O öldü.

Bense, yeniden her gün yeni bir hafıza kaybıyla uyanmayı diliyorum.

Bu kez, bana kendini hatırlatacak kimse yok.

-

Sevgili seokjin;

Her günün ayrı zor geldiğini, yorulduğunu, hem bedenen hem de mental olarak biliyorum.

Seni iyileştirebilimek için sana sadece sevgimi verebilirim.

Ki biliyorum ki sen, sadece ufak bir sevgiye bile minnet duyan harika bir yüreksin.

Kalbim attığı müdettçe biliyorum ki, yüreğim senin için endişeli.

En büyük olmak zordur, biliyorum. Sorumluluklar yükler her zaman peşindedir.

Ama, sen güçlüsün dirençlisin.

Bir gün tüm enerjin bitip pes ettiğinde kafanı kaldırıp gök yüzüne bak, biz oradayız.

Seni seviyorum Kim Seokjin.

-hae ♥️✨🥂🌹