Bir ben varım şu an tek başıma, yapayalnız bu oda da. Kapkaranlık olan ama istediğim an her şeyin renklendirebileceğim bu yerde, o kadar huzurluyum ki anlatamam. Ki anlatamıyorum da çoğu zaman. Hep bir şeyler yazmayı, birilerine içimde yaşadığım yaşattığım dünyayı göstermeyi istemişimdir, hala da istiyorum. Ama bazen istekler kovalanmak istercesine uzaklaşıveriyor beynimizden. Uzaklaşmasa bile içimi dışa vuramıyor, duvarları yıkıp tüm benliğiyle dışarı çıkartamıyordum onları. Hapsediyorum istemsizce bazılarını. Sadece kendime saklamak ister gibi.
Bulunduğum bu odayı onlarla şekillendiriyor, sahip olmadığım ama olmak istediğim, gerçekleştiremediğim ama gerçekleştirmeyi istediğim hayallerimle donatıyordum etrafı. Bu oda yalnız benimdi. Sadece benim gelebildiğim, özgür olduğum, huzurla dolduğum hayal odam...
