Farkında değilsiniz ama acıları paylaşırken kurulan "Üzülme, buna mı üzülüyorsun, bunda üzülecek ne var senden kötü durumda olanlar var." gibi cümleleri daha çok üzüyor.
Hepimiz biliyoruz daha kötü olaylar yaşayan insanların olduğunu; tecavüze uğrayanlar, şiddet görenler, açlıkla sınanlar... Ve daha bir çoğu.
Hayatımıza karşı şükrediyoruz ama bırakın da bizim de acılarımız olsun. Üzüldüğümüz, kırıldığımız, söyleyemediklerimiz, haykırdıklarımız... "Buna mı üzüldün" derken ki değersiz hissettirişiniz o acıyı azaltmayı bırak tutup duvarlara çarpıp daha çok katlıyor.
İnsanların anlamadıkları herkesin üzüldüğü şeylerin farklı olması ve o acıyı farklı ölçülerde tadıp üzülmeleri. Biri ailesinin onu umursamamasına üzülmeyip takmazken bir başkası günlerce, haftalarca, yıllarca bunun için acı çekip üzülebilir. Kimin ne yaşadığını asla tam olarak bilemeyiz. Biraz empati kurun.
Ayrıca bilin ki insanların üzüldükleriyle dalga geçip 'ilgi çekmeye çalışıyorsun, ergen velet, git sütünü iç boşver bunları büyüyünce geçer...' demeniz ACINASI.