Hayata Yeniden

Bölüm 2

-Al bakalım. İç şunu sıcak sıcak iyi gelir.

-Sağ ol.

-Sormaya korkuyorum Leyla ama ortada büyük bir sorun olduğu belli. Bana anlatabilirsin biliyorsun değil mi? Kafa kafaya verir birlikte üstesinden geliriz.

-Bugün okuldan eve dönerken yolda düşüp bayılmışım. Hastanede açtım gözlerimi. Böyle bir şeyin olacağını hiç düşünmemiştim. Yani aklımın ucundan bile geçmemişti bu ihtimal ama olmuş işte.

-Ne olmuş? Çatlatmasana Leyla beni.

-Hamileyim ben.

-Saçmalama Leyla. Ne demek hamileyim.

-Hamileyim işte Elif. Ama asıl büyük sorun bu değil. Ali... Ali gidiyormuş. Bir öğrenci değişim programına katılacakmış. Hamileyim diyemedim bile Elif. Gideceğim deyince hiçbir şey söyleyemedim.

-Sen salak mısın Leyla? Seni bu halde bırakıp bir yere gitmeye hakkı yok. Senin de bunu gizlemeye hakkın yok. Ara çabuk Ali'yi. Çağır gelsin buraya oturup konuşun.

-Olmaz Elif. Ali'nin kariyerini her şeyin üstünde tuttuğunu sen biliyorsun. Ben şimdi ona gitme kal ben hamileyim desem eline geçen bu fırsatı kaybedeceği için hep beni suçlamayacak mı?

-Napıcaksın peki? Annenlere söyledin mi diye sorucam ama burada olduğuna göre orda da işler pek yolunda gitmemiş anlaşılan. Peki, bebek ne olacak? Aldıracak mısın?

-Bilmiyorum ki. Bir yandan çok korkuyorum ama içimdeki bir can. Ben onu nasıl öldürebilirim?

- Daha okulun bitmedi Leyla. Okulun bitmiş olsa bile bir işin yok. Hem daha sen kendin çocuksun. Bir çocuğa annelik yapmak çok büyük bir sorumluluk. Bunların altından kalkabilecek misin?
-Bilmiyorum Elif. İnan bana her şey karmakarışık. Ne düşüneceğimi, ne tepki vereceğimi bilmiyorum. Bir gün içinde şu başıma gelenlere bakar mısın? Hamile olduğumu öğreniyorum. Bebeğimin babasına bu haberi vermek için onunla buluştuğumda yurt dışına eğitime gideceğini öğreniyorum. Ona hamile olduğumu söyleyemiyorum çünkü kariyerini mahvettiğim için benden nefret etmesini istemiyorum. Ailem hamile olduğumu öğrendiğinde beni kapının önüne koyuyor, ben yokmuşum gibi davranıyor. Karnımda taşıdığım bu küçük parçayı aldırıp hayatıma devam edebilirim ama kıyamıyorum. Onun hiçbir günahı yok ki.

-Evet, üst üste hiç kolay şeyler yaşamamışsın. Ama tekrar söylüyorum. Bir bebek büyütmek çok büyük sorumluluk isteyen bir şey. Üstelik tek başınaysan daha da zor. Karar vermeden önce iyice düşün Leyla. Unutma bu ileride pişman olduğunda vazgeçebileceğin bir şey değil. Bütün hayatın değişecek. Buna hazır mısın?

-Bilmiyorum. Elif ben yatsam olur mu? Çok yorgun hissediyorum kendimi.

-Olur kuzum. Benim odamdaki diğer yatağa yatabilirsin. Ben de şuraları toplayıp gelirim.

-Tamam. İyi geceler.

-İyi geceler.

Odaya geçip üstünü değiştirdikten sonra hızlıca yatağa girdi ve örtüyü kafasına kadar çekti. Gözyaşları tekrar akmaya başlamıştı. Elif haklıydı. Bir bebek büyütmek, hele ki yalnızken çok zordu. Ama nasıl kıyabilirdi ki ona? Kendi hayatı mahvolmasın diye bir canı nasıl alabilirdi? Derin bir nefes aldı. Bütün vücudu ağrıyordu. Yatağa yatınca bunu daha iyi anlamıştı. Ağrılarından, düşüncelerinden ve sorunlarından kısa bir süre de olsa kurtulmak için kendini uykunun kollarına teslim etti.

...

Perdeden sızan güneş ışıklarının gözüne vurmasıyla uyandı. Hemen başucundaki telefona uzanıp saate baktı. Saat 11'i geçiyordu. Okula geç kalmıştı. O sırada telefonuna gelen mesaj gözüne çarptı. Mesaj Ali'dendi. "Leyla, konuşalım. Lütfen. Beni ara." yazıyordu. Leyla da konuşmak istiyordu. En azından son bir kez. Konuşalım diye mırıldandı. Yataktan kalkıp elini yüzünü yıkamak için banyoya gitti. Aynada kendini görünce bir an duraksadı. Kendisini çok yaşlanmış hissetti. Bir süre aynada kendini izledikten sonra gözleri karnına kaydı. Ellerini karnına götürüp karnını okşamaya başladı. Bütün olan bitenden habersiz masum bir can taşıyordu içinde.