Surviving depression (βιογραφία)

Μέρος δέκατο τρίτο - μήνες αργότερα

Έχει περάσει τόσος καιρός. Όλα τα πράγματα είχαν δυσκολέψει, είχαν αλλάξει. οι άνθρωποι γινόντουσαν όλο και πιο κακοί.
Όμως, έμαθα να αντιμετωπίζω μόνη κάποια πράγματα στη ζωή. Έπρεπε να το προσπαθήσω μόνη. Όσο για την μητέρα μου, τα έμαθε όλα, από την ψυχολόγο στην οποία μιλούσα, βέβαια με δική μου άδεια. Απογοητεύτηκα πολύ όμως. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ από την μητέρα μου.
Ήταν νωρίς απόγευμα, εγώ καθόμουν και ήρθε δίπλα μου. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα το συζητούσαμε. Όμως, το μόνο που συζήτησε μαζί μου ήταν τα "προσβλητικά χαρτάκια" που δεχομουν τους τελευταίους μήνες. Μου είπε πως είχε περάσει δυσκολότερα αλλά ποτέ δεν χαρακωθηκε. Δεν συζήτησε ποτέ όμως για όλα τα υπόλοιπα. Τις βρισιές στον δρόμο, τις απειλές , τα σχόλια , τις φήμες, τις σελίδες στα social media εναντίον μου. το τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό μου. Την ψυχολογία μου.
-
Δύο μέρες αργότερα, δεν ήθελα να φάω. Άφησα το μεσημεριανό μου και πήγα στο δωμάτιο. Άρχισε να μου φωνάζει, πως δεν τρώω και ότι κάνω μαλακίες. Όμως, λέγοντας τη λέξη "μαλακίες" έκανε την κίνηση πως χαρακωνεται, εννοώντας αυτό.
Την κοίταξα με τόσο μίσος, και άρχισα να κλαίω, και να της λέω "δεν σε πιστεύω, γιατί το κάνεις αυτό;" .
Με πλήγωσε τόσο γαμημενα πολύ. Ήταν σαν να μην την γνωρίζω. Πριν δύο μέρες να μου λέει ήσυχα να μη το ξανακάνω και να με αγκαλιάζει αλλά μετά φάνηκε η πραγματική της γνώμη για αυτό.

Μετά από αυτό κλειδώθηκα στο δωμάτιο. Δεν βγήκα μέχρι την επόμενη μέρα. Η μαμά μου ίσως και να μη κατάλαβε τι με πείραξε τόσο, η ίσως και να μη θέλει να παραδεχτεί τι είπε. Με παρακαλούσε να φάω. Δεν άνοιγα τη πόρτα .
Ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου.
.
Με τον καιρό άρχισα να αντιμετωπίζω κάποια πράγματα κι ας υπήρχαν ακόμα αυτές οι μοναχικές στιγμές που νιώθεις κενή και μόνη. Από τότε δεν ξαναμιλησα στη μαμά μου. Έμαθε κάτι για πρώτη φορά γιατί είχα αρχίσει να της έχω εμπιστοσύνη αλλά με έκανε να το μετανιώσω. Δεν της είπα ποτέ ξανά τίποτα . Αργότερα είχαν συνέβη και χειρότερα πράγματα αλλά δεν της είπα λέξη. Η αυτοπεποίθηση μου ήταν 0 όμως είχα σταματήσει να χαρακωνομαι, διότι της το είχα υποσχεθεί.
.
Πέρασε ο καιρός και άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου -μονη-. Βρήκα πραγματα που με κάνουν χαρούμενη και ένα από τα βασικότερα είναι η σεξουαλικότητα μου. Μου αρέσουν τα κορίτσια. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ήξερα πολλά για την ομοφυλοφιλία, αν και πότε δεν ασχολιόμουν με αγόρια. Πάντα ήμουν τυπική αλλά ποτε μου δεν έκανα σχέση. Εφόσον και όλοι με πλήγωσαν με τον δικό τους τρόπο, η με απογοήτευσαν. δεν ξέρω αν θα το πω τώρα στους γονείς μου, γιατί θα νομίζουν πως είναι εφηβεία , οπότε θα το κρατήσω μέσα μου. Έχω μάθει να αποδέχομαι έστω και λίγο τον πραγματικό εαυτό μου και να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και διασκεδάζω.
Όμως να ξέρετε, πως πάντα υπάρχει ελπίδα και πεθαίνει τελευταία. Οπότε μη σταματήσετε να ελπίζετε γιατί όλα κάποια στιγμή θα φτιάξουν έστω και λίγο. Βρείτε την ευτυχία όσο μακριά κι αν βρίσκεται. Βρείτε τον πραγματικό εαυτό σας.