AŞK DÖNGÜSÜ

HİSLER

Tuğkan~Gamzeler

İnsanlar yaradılış olarak birbirinden farklı varlıklardır.Birbirlerine çok benzerler ama bir o kadar da zıtlardır;nefes almak,yemek yemek,konuşmak,uyumak,düşünmek,hissetmek onların aynı cinsten olmasını sağlasa da düşünce yapıları onları ayırır,temel anlamda hislere belirli adlar verselerde hisler kişiden kişiye değişir.

Hayatım boyunca farklı biri olduğumu düşünmüştüm diğer insanları izliyor ve saçmaladıklarını düşünüyordum.
Hayat benim için her gün yayınlanan ve oyunculuklarının sıfır olduğu ikinci sınıf bir diziyi izlemek gibiydi yaptıkları her hareketi izliyor ve bir sonraki hareketlerini tahmin ediyordum sonuç yanılma payım sıfır!

Gecenin geç sayılabilecek bir saatinde sokaktaydım. Kapşonlumu giymiş kapşonumu kapatmış  Kulağımda kullaklıklarım elimde sigaramla hızlı adımlarla  ilerliyordum.
Hemen hemen her gece dışarı çıkar kulaklıklarımı takar birkaç tane sigara içer eve dönerdim herkesin uyuduğu saatlerde dışarı çıktıgım için  kimsenin haberi olmazdı.

Derin bir nefes çektim içime birazdan eve girecek ve bu içimde ki garip hislerden kurtulup normale dönecektim.
İçime dolan o garip hislere anlam veremedim bazen bu hisleri anlatmak kağıtlara dökmek istiyordum ama en doğru nasıl ifade edilir bilmiyordum.

Ne zaman geceleri dışarı çıksam gecenin tadını alsam içimde bir boşluk meydana geliyor ama garip bir boşluk,huzur verici,ne zaman gece  nefes alsam uzun zamandır nefes alamayan nefes almaya muhtaç biri gibi hissediyordum.
Ne demişti orhan veli "beni bu güzel havalar mahvetti"

Sigaramdan son kez nefes alıp asfalta fırlattım ve izmarit i ayakkabımla ezdim.
Evin önüne gelmiştim sesizce kapıyı açıp üst kata yöneldim.
Etraf olması gerektiğinden daha sesizdi sesizlik çoğu zaman huzur verse de şuan rahatsız etmişti.
Temkinli bir şekilde Merdivenleri tırmanmaya başladım tek derdim yakalanmadan odama ulaşmayı.
Merdivenleri yarılamışken oldukça dikkatliydim ama dikkatli olmak yeterli olmamıştı.

Birden ışıklar açıldığında karanlıga alışmış gozlerimi acıyla kırpıştırdım.
Birkaç saniyenin ardından gözüm ışığa alışmıştı merdivenlerin başında duran dedemle göz göze geldik oldukça sinirli bakıyordu.
Gözlerimi kaçırdım "saat kaç "dedi kolunda ki saati göstererek sanırım bir e geliyordu.
"Kaç"dedim bildiğim halde bilmemezlikten gelerek  sesim ifadesiz çıkmıştı.

Dedem bana ters ters baktı "bir buçuk"dedi "ve sen bu saatte dışarıdan geldin"
"Yani"dememek için kendimi zor tutum.
Her zaman ki gibi biraz sonra bana bağırmaya başlayacak ve ceza verecek ne kadar sorumsuz oldugumla ilgili söylenecekti dayanamayarak "eee"dedim.
Dedem bana öyle bir baktı ki önceden olsa kesinlikle korkacagım hatta özür dilemeye başlayacağım bir ifadeydi çünkü dedem insanları bakışlarıyla öldürenlerden di ama ben gene umursamadım.

"Bıktım senin sorumsuzluklarından"dedi sadece ona bakmakla yetindim.
Bıkmışsa beni rahat bırakabilir di değil mi?
"Gece gece ne oluyor ne bu sesler"dedi anneannem sesinden uyku akıyordu.
"Ne olsun aynur hanım torununun sorumsuzlukları"dedi ben bitse de gitsem kafasındaydım dedem ise uzattıkça uzatıyordu yerimde huysuzca kıpırdandım.

"Gene noldu gece gece dikildin kızın tepesine" dedi anneannem dedem konuşurken merdivenlerden çıkıp"herzaman ki dedem işte "dedim ve odama yöneldim.
Dedem öfkeden kudurmuş bir halde bana bakıyordu umursamadım "asi aslı buraya gel "dedi öfkeyle odaya girdiğim de kapıyı kilitleyip kendimi yatağın üzerine attım ve dedeme yakalandıgım için şansıma küfrettim.
Bir süre sonra uykuyakalmıştım.

Sabah sert bir şekilde çalınan kapıyla kendime geldim.
"Aslı hanım"dedi nermin in endişeli sesi
"Aslı hanım"
Uyku sersemi bir şekilde kapıya alık alık baktım sonra olayın farkına vardım.
Boğazımı temizleyerek
"Uyandım nermin"dedim sesim pürüzlü çıkmıştı.