27o κεφαλαιο

1.7K 83 3
                                    

Pov Ελευθεριας

Μπηκαμε μεσα...Δεν αντεχω αλλο εδω θελω να παω σπιτι μου στους γονεις μου μου εχουν λειψει τα παντα...Εχω καταλαβει πως τον Αλεξ τον βλεπω σαν φιλο και ο μονος που πραγματικα με νοιαζεται ειναι ο Χρηστος...Ο Χρηστος που απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα το καταλαβα...Ολα αυτα ηταν ενας παραλογισμος.

Μα δεν μπορουσα να φυγω απο την Νεα Υορκη με κρατουσαν εκει ο Αλεξ και ο πατερας του.

Μετα απο 5 χρονια

Εχουν περασει πολλα χρονια.Εχω κοψει τις επαφες μου με τον Χρηστο μου το απαγορεψαν πια.Ο πατερας του Αλεξ οσο και να μην με συμπαθουσε αναγκαστηκε να με ανεχτει γιατι οπως λεει και ο Αλεξ με εχει ερωτευτει.

Εχω και ενα παιδι πλεον.Εκεινο το βραδυ δεν θα το ξεχασω ποτε (22/4/2015) οταν ηρθε μια μερα ο Αλεξ μεθυσμενος σπιτι και απλα με βιασε με ολη την σημασια της λεξης.Τον εχω σιχαθει πια.
Το παιδι μου ειναι πια 2 χρονων.Ειναι αγορακι και τον λενε Παναγιωτη προς τιμην του πατερα μου.

Σημερα ηρθε η μερα που επιτελους ο Αλεξ με εμπιστευεται μετα απο τους καβγαδες που ειχε με τους γονεις μου και με αφησε να ταξιδεψω με τον γιο μου στην Ελλαδα να δει τους παππουδες του.

Μετα απο ολα τα τυπικα και αφου φτασαμε στο αεροδρομιο αποχαιρετησα τον Αλεξ και αυτος το παιδι.Δωσαμε τα εισητηρια μας και απογειωθηκαμε.

Σε 5 περιπου ωρες φτασαμε Ελλαδα.Σταματησα ενα ταξι,ειπα στον ταξιτζη διευθυνση που θα πας παει και σε μιση ωρα ειχαμε κιολας φτασει.Πληρωνω και βγαινω.Περνω τα πραγματα μου,το παιδι και χτυπαω το κουδουνι στην πολυκατικια.Οταν ξαφνικα ολος ο κοσμος χανετε γυρω μου.Ηταν αυτος.Με κοιτουσε απο μακρυα με τα ματια υου γουρλομενα.Ανοιγει η πορτα και μπαινω γρηγορα μεσα.Τι ηταν αυτο τωρα?Παραισθησεις σιγουρα.Ελευθερια συγκεντρωσου.Ανεβαινα αργα και βασανιστηκα τις σκαλες.Οσπου επιτελους εφτασα στον οροφο που ζουσαν οι γονεις μου.

"Μαμα!"
ειπα διχνοντας ενα ψευτικο χαμογελο.

"Ελευθερια μου Παναγιωτακι μου!"

ειπε και πηρε αγκαλια το παιδι.

"Παναγιωτη τρεχα ηρθαν τα παιδια μας!"
φωναξε η μανα μου τον μπαμπα μου.

"Ελευθερια κοριτσι μου περαστε μεσα!"
ειπε με ενα χαμογρλο μεχρι τα αυτια ο μπαμπας μου.

Εχω να τους δω τοσο καιρο..Γερασαν εχουν ηδη γκρι τριχες στα μαλλια τους.Τωρα καταλαβα ποσο αναγκη τους ειχα και τους εχω.

Όχι Ακριβώς Συγκατικοι.Onde histórias criam vida. Descubra agora