Όχι Ακριβώς Συγκατικοι.

16ο κεφαλαιο

Οι μερες περνανε σαν βασανιστηριο.Τον Χρηστο δεν τον βλεπω σχεδον καθολου αφου αρχισε να αλλαζει απο την πολυ παρεα με τον αδερφο του,αρχισε και να θυμαται σιγα σιγα και να επιστρεφει στον παλιο κακο χαρακτηρα του,το ψωνιο και το ακαρδο πλασμα.Εγω ολη μερα κανω δουλειες του σπιτιου.Η σκυλα( η μανα του Χρηστου) καθημερινα με ταπινωνει που φτανω στο σημιο να τρεχω στην τουαλετα και να ξεσπαω σε κλαματα.Ο Χρηστος ποτε δεν με υπερασπιστηκε,ισως δυο τρεις φορες.

...αυτη την στιγμη ειμαι στο δωματιο μου (η αποθηκη του σπιτιου).Πρεπει να φυγω αφου ο Χρηστος δεν με εχει αναγκη...εγω ομως τον εχω.Οχι Ελευθερια μην αφησεις να σε ξανα ταπεινωσουν,υψωσε το ανασθημα σου.Μαζεψε τα πραγματα σου θα δεις πως θα τρεξει απο πισω σου αλλα εσυ μην τον συγχωρεσεις,μην τολμησεις να τον συγχορεσεις!

Σηκωθηκα απο το πατωμα που καθομουν και ανοιξα την μισο σπασμενη ντουλαπα.Πεταξα κατω ολα μου τα ρουχα,ανοιξα την βαλιτσα , τα εβαλα οπως να 'ναι μεσα και την εκλεισα.Ανοιξα την πορτα δεν ηταν κανεις.Καλυτερα να μην με ταπεινοσουν τωρα πριν φυγω.Κανω σιγα σιγα βηματα προς την εξω πορτα.Ακουω μια πορτα να ανοιγει.

"Που μας φευγεις?"
οχι ρε γαμωτο ηταν η μανα του.Γυρησα σιγα σιγα και την ειδα να στεκεται ενα βημα πισω μου.

"Σας καθαριζω την γωνια.Φευγω!!"
την ειπα και σαν να ξελαφρωσα λιγο.

"Δεν το νομιζω!"
ειπε και μου εριξε ενα χαστουκι που ζαλιστηκ και επεσα κατω.Με επιασαν τα κλαματα.Ρνιωθα την ευχαριστηση της.

"Ε-εσεις δ-δεν θ-θελατε ν-ν-να φ-φυγω?"
ειπα ενω τραβλιζα...

"Ε οχι ποιος θα καθαριζει τωρα το σπιτι?Και δεν εχω περιτα εξωδα για οικιακες βοηθους,ενω εσυ εφαγες φλασια με τον γιο μου,ενω βλεπεις οτι δεν σε θελει συνεχιζεις να ελπιζεις.Ε οχι κυρια μου το σόι μας δεν θα ριξει τοσο χαμηλα το επιπεδο του..."

"Σ-σας π-παρακαλω α-αφηστε με να φ-φυγω"
ειπα ενω πονουσα απιστευτα πολυ

"Οχι!!"

"Ειστε για λειπηση"
της ειπα.Αυτη κλειδωσε την πορτα και πηγε στο δωματιο της.

Εγω ειμαι ακομα πεσμενη μπροστα απο την εξωπορτα και κλαιω.Κλαιω αβασταχτα.

Μετα απο λιγο ακουω την εξωπορτα να ανοιγει.Μπαινει μεσα ο Χρηστος.

"Ελευθερια!?"

"Παρατα με γαμω!Αφησε με ησυχη να φυγω!Να φυγω απο αυτο το κωλισπιτο!Να γλιτωσω απο ολους σας!Ασε με!Μην με λειπασε γαμω!!"
φωναξα βγαζοντας ολο το αχτη που μαζευα τοσο καιρο.