MANKEN (TAMAMLANDI)

-FİNAL 2-

3 yıl sonra...

Akşam ki nişan için hazırlıklar son hız devam ediyordu.

Merve amerikadan gelmişti.  Ve şimdi hande merve   kuafördeydik.

Ömerin anne ve babası da İsviçreden dönmüşlerdi.

Saçım yapıldıktan sonra makyaja geçildi.

Ben uzun sarı saçlarımı dalgalı yaptırmıştım. 

En güzel  günümdü bugün.  Nişanlanıyordum.  Hemde en sevdiğim adamla. 

Sadece alatan eksikti.  Onun eksikliği hepimizin içinde bir boşluk yaratıyordu.

Mervenin aklına geldikçe gözlerim doluyordu.  Kolay değildi.  Acısı ilk günkü gibiydi.

Kuaförde işimizi hallettikten sonra ömer bizi almaya geldi.

Kuaförden çıktığımda ömerin arabanın basında gördüm.  Beni görünce gülümsedi.

Üstündeki takım o kadar yakışmıştı ki anlatılmazdı. 

Yanına giderken arkadan hande ve merve alkışlamaya başladılar merve "yerim lan bunları"dediginde hande gözyaslarını sildi

"Şuna bak.  Kankam da nişanlandı."

Güldüm "sen evde kaldın.  Ağla"

Ömer elimi tuttu.  Arabaya binip salona gittik.

En eğlenceli gecemde alatanın olmamasının verdiği eksiklik berbattı...

___

Nişanın son dakikaları en eğlenceli kısımdı. 

Coşmuştuk.

En son ömere dönüp
"Hayatım. Ben şu rujumu çıkarayım.  Acayip rahatsız etti." Dedim.

Kafasını salladı "tamam güzelim. "

Lavaboya gidip dudağımı yıkadım.  Lavabo salonun ta en arkasındaydı.

Çalılıklardan ses geldiğinde tırsmadım değildi.

Sesin olduğu yöne gittiğimde birinin olduğunu fark ettim.

Tam çığlık atacakken ağzımı kapadı.

Yüzünü karanlıkta tam olarak seçememiştim.

Dönen ışıklar bu tarafa doğru parladığında yüzüne baktım. 

Gördüğüm kişinin gerçek olup olmadığını anlamam bir kaç dakikamı aldı.

Şaka mıydı?

Veya rüya?

"Sesini çıkarma." Dediğinde kesinlikle bayılabilirdim.

Alatan canlı canlı karşımdaydı.

Tam karşımda. 

Elini agzımdan cekti "soru sorma. Merveye  bakmak için geldim"

"Sen nasıl? " Diyebildim.

Ölmemiş miydi?

Rüya gördüğümü düşünüyordum.

"Ölmedim Loren ölmedim.  Sadece böyle gerekiyordu. "

"Sen bu bunu nasıl yaparsın?  Sen bu acıyı ömere merveye annene Babana nasıl yaşatırsın?  Nasıl?  Aklım almıyor. Nasıl bır acıklaman var ha?  Nasıl.  Git burdan.  Git.  Kimse seni affetmeyecek biliyorsun değil mi? "

Kafasını yere eğdi. 

"Açıklayınca hak vereceğinizi düşünüyorum."

Sahte bir kahkaha  attım "hak vermek?  Sana? "

Tam gidecekken kolumdan tuttu "sadece mervemi özledim."

"Ya alatan?  Sen nasıl bir abisin?  Herşey senin yüzünden.  Sen bize neler yaşattın.  Merve kafayı yedi biliyor musun?  Kız tam toparlamışken onu tekrar dağıtmana izin veremem. Şimdi gözüme görünme. " Diyip salona doğru yürümeye başladım.

Yaşattığı şeyleri farkında değil miydi?

Merve onun  yüzünden işini bırakıp taşınmıştı.

Herkesin düzeni alt üst olmuştu.  Bu nasıl affedilir? 

Başım döndüğünde duvara tutundum.  "Loren. Güzelim.  İyimisin? "

Ömer elimi tuttu

Gülümsedim "fazla yoruldum başım döndü sadece.  İyiyim"

Gülümsedi.  Beraber salona geçtik. 

Nişan bitti herkes dağılmıştı.

"Keşke alatanım da olsaydı o da görseydi. " Dedi Meryem teyze

"Anne." Dedi ömer.

Annem Meryem teyzenin omzuna dokundu.

Merveye baktıgımda sadece donuk donuk konuşulanları dinliyordu.

Alatanın yaşadığını bilselerdi ne olurdu?

Sinirle gözlerimi sıktım Allah seni kahretsin alatan.

•••