MULTİ - LOREN
Arabadan inip havalimanının içine doğru koşmaya başladım. Umarım yetişiyorumdur. Umarım.
Bekleme yerlerinde ki insanlara baksam da aralarında ömer yoktu.
Gözlerim dolmaya başladı. Kaybediyordum. Hayatımdaki en anlamlı kişi elimden kayıp gidiyordu ama ben hiç birşey yapamıyordum.
Tam ümidimi kaybetmiştim ki köşede kafasını duvara yaşamış oturan birini gördüm. Ordaydı. Oydu.
Koşarak yanına gittim. Gözleri kapalı olduğu için beni görmedi.
Elini tuttuğumda gözlerini açtı.
"Loren?"
Sarıldım. "Gitmene izin veremem. Beni burada bırakıp gidemezsin."
Sarıldı "iyiki geldin"
Ayağa kalktık "gidelim. Buralardan gidelim ömer. "
"Gideceğiz."
•••
Bavulumu hazırlayıp kapının oraya koyduktan sonra ayakkabılarımı giymeye başladım.
"Özletmeyin kendinizi. Mutlaka her gün ara"
"Tamam anniş merak etme."
Babam "Hayırlı yolculuklarınız olsun" Dediğinde gülümsedim
"Sağol babacım"
Ömerle tatile gidiyorduk. Kafa dağıtmak için. Her yeri gezecektik."
Korna sesi geldiğinde annemi ve babamı öptüm "görüşürüz"
Annemin gözleri doldu
"Kız anne evlenmiyorum daha merak etme" Dedim gülerek
Güldü.
Dışarı çıktığımda ömer beni beklıyordu. Bavulu alıp arabaya yerleştirdi.
"Gidelim" Dediğinde arabaya bindik.
Bizim için en iyi eğlenme yöntemi uzaklaşmaktı.
Herkesten.
•••
Kısa bir final bölümüydü
Final kesitleri bir kaç bölümden oluşacak.
Yani burada bitmedi... 😃❣
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANKEN (TAMAMLANDI)
Ficção AdolescenteManken olmam çoğu kişiyi peşimden sürüklesede ben ona aşık olmuştum. İyiki de olmuşum🖤
