Sonunda onunla tanışacaktık. Yengem sağ olsun her şeyi ayarlamıştı. Ama korkuyordum. Kendimi tanıyamaz hale gelmiştim. Hayatım boyunca Allah’tan başka kimseden korkmadım ama bu kez başkaydı. Bu kez sevdamdan korkuyordum o kızı incitmekten ona bakmaktan onun beni sevmemesinden korkuyordum. Biliyorum o beni sevmese de ben hep onu sevecektim hep bir parçam olarak kalacaktı ama deli gibi onun beni tanımasını sevmesini istiyordum. Bütün bir gece boyunca kızı düşündüm. Artık sabah olsun da ona kavuşayım diye çok kez aklımdan geçirdim ve uykuya daldım.
Sabah hemen erkenden uyandım yengem henüz kahvaltıyı yeni hazırlıyordu.
“yengem hadi gitmiyor muyuz”
“ula deli uşak dah erken kahvaltı hazır değil bu ne acele böyle paşam ”
“yengem çabuk hayde zaten sabahı zor ettum”
“oy yengesinin paşasu tabi kızı düşünmekten uyku tutmadı demi”
“yengem hayde hazırla kahvaltıyı da ne konuştun sabah sabah”
Yengem bana bakıp manalı manalı sırıtmaya başladığında ben de sırıtmaya başladım sonuç olarak dediği şey doğruydu.
Sabah kahvaltımızı ettikten sonra yengemle yola koyulduk ve Osman Hoca’nın evine geldik yengem arabadan indi ve bana burda bekle işareti yaptı.
(Nefes ’den)
Kapının çalmasıyla hemen kapıyı açtım ve karşımda Asiye Ablayı görmemle az da olsa şaşırmıştım.
“Günaydın Asiye Abla hoş geldin buyur geç içeri”
“hoş bulduk nefescum hoş bulduk”
Asiye abla heyecanlı gibiydi ve bana sanki bir başka gibi bakıyordu evet evet bir gariplik vardı ama hayırlısı.
“Bir şey içer misin Asiye Abla çay kahve”
“olur ablam ben bir çayını içerim”
“hemen çayı koyup geliyorum Asiye Abla”
Mutfağa giderken Asiye Abla konuşmaya başladı
“e gı Osman Hoca yok mu Nefes”
“Babam medresede Asiye Abla ”
Çayı koyup geldikten sonra Asiye Abla konuşmaya başladı
“e gı Nefes sana ne diyecem. Akşama misafir gelecekte alışveriş yapayım diyorum ama Anam çay kırmaya gitti yangazlarda şirketteler kum işleri var ben de tek başıma alışveriş yapmayayım dedim. Sen de müsaitsen Asiye Ablana bir yardım et”
“Aslında bugün biraz işlerim var ama seni de kırmak istemiyorum ne yapsak ki”
“Aman Nefes sonra yaparsun hem akşama rezil olmayayum yardum et işte Asiye Ablana”
“Peki Asiye Abla ben bir babama haber veriyim ondan sonra çıkalım”
“Tabi tabi ver ben de Tahir i arayayım gelsin bizi alsın”
Tahir in ağzından
“Alo yengem ne yaptın”
“o iş tamamdur paşam birazdan aşağı ineriz”
“aslansın be yengem hadi bekliyorum “
10 dakika sonra Nefes ve Asiye Abla arabaya doğru yürüyorlardı. Ah be nefesim çok özlemişim diye içimden geçirdim. Nefes tam arkaya binecekken Asiye Abla hemen elinden tuttu ve
“nefes benim biraz belum ağrıyorda arkada ayaklarumu uzatacam sen öne geçsen olur mu”
Cansın be Asiye Reis diye içimden geçirmeden edemedim. Nefes el mecbur öne binmek zorunda kaldı. Öne binip emniyet kemerini bağladı ve kafasını dışarı çevirip dışarıyı izlemeye başladı. Ben ondan gözlerimi alamazken o yüzüme bile bile bakmadan sadece dışarıyı izliyordu. Arabayı çalıştırıp sürmeye başladım. Ara ara yola ara ara Nefes e bakıyordum. Ölümcül bir sessizlik vardı arabada. Sessizliği bozan tabi ki Asiye Abla oldu.
“Nefes sen Tahir i tanıyor musun Mıstafamın kardeşi”
Nefes biraz mahçup bir şekilde
“Şey pek tanımıyorum ama duymuştum sanırım Asiye Abla”
“e gı bir şey olmaz şimdi tanuşun işte”
Nefes yine mahçup olunca ben söze girdim
“Nefes sen yengemun kusuruna bakma. Zaten şimdu tanuştuk değil mi Nefes”
“Evet öyle”
Dedi ve tekrar dışarıyı izlemeye başladı.
Sonunda pazara geldik. Nefes ile yengem alacaklarını alırken ben ise poşetleri taşıyordum. Zaten getirdi yengem erkek adamu pazara. Ama neyse Nefes’im için her şeye değer.
Bir ara Nefes doldurduğu poşeti bana verşrken ellerimiz değdi. O an hiç bitmesin istedim ama Nefes hemen elini geri çekip çok kötü bir şey yapmışta suçluymuş gibi benden özür diledi. Aslında ona dokunamamak ne kadar zor olsa da böyle utangaç olması o kadar hoşuma gidiyordu ki.
Sonunda alışveriş bittiğinde önce Nefes i bıraktık. Sonra yengemle eve döndük.
“Paşam yengenin kıymetini bil hadi, kız artık seni tanıyor. yarında sizi baş başa bırakıcam sen muhabbet filan açmaya çalış ama sakın ha diyim hödüklük filan etme tamam mu yengesinin paşasu ”
“tamam da yengem zaten ben ona kıyamam”
“uuuuu o zaman ne diyim paşam sana hayurlu başarular”
“iyi geceler yengem ”
Onsuzken onunla olduğum bir gece daha başlamıştı...
