Cinnia

Mutfağa gittim , ortada bir şey yoktu... Sadece değişik bir koku alıyordum.Önemsemeyip içerden bi sigara alıp balkona çıktım.
Denize baka baka içiyordum... O sırada gözüm Behçet'e takıldı... Bizim evin kapısının önündeydi.
"Behçet , napıyosun kardeşim ?" dedim.
"Seni koruyorum beyim" dedi.
"Gidip evine yat hadi ben kendi kendimi korurum" dedim.
"Yok olmaz ben emir aldım seni korucam" dedi
"Kim verdi sana emri" dedim gülerek
"Sen ona Defne dersin ama adı başka , bilirim" dedi.
Şok olmuştum. Dilim , nefesim , nutkum tutulmuştu... "Behçet bekle beni" diyip aşağıya indim...
O da ürkmüştü , bana bakıyordu...
"Sen Defne'yi nerden biliyorsun." diye sordum...
Sonuçta delidir ama bu yaptığının bir açıklaması yoktu...
Sorularıma istediğim cevapları vermiyordu , sinirleniyordum ama belli edemezdim sonuçta Behçet günahsız , saf bir çocuktu.
Ama bu olanlar artık katlanılmaz bir hal almıştı.
Evde olanlara aklım ermezken şimdi Behçet'in dedikleri iyice kafamı karıştırmıştı...