Ayağa kalktım... Döndüğümde arkada kimse kalmamıştı...
Behçet'e dönüp , nereye gidiyosun böyle diye sordum...
Köyde iyi şeyler olmayacağını ve gitmesi gerektiğini babasının onu beklediğini söylemişti.
Senin baban ölmedi mi yıllar önce Behçet dedim.
Yok , o beni bekler... Sen de beni tutma acelem var benim dedi... Yürümeye devam etti.
O an Behçet umrumda değildi bir an önce o patikadan çıkıp kendimi insanların olduğu bir yere atmak istiyordum...
Hızlı hızlı yürüyerek nihayet köye vardım.
Her şey normal gözüküyordu...
Eve gittiğimde annem uyuyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cinnia
HorrorBu tarz olaylar ve hikayeler psikolojinize zarar veriyorsa lütfen okumamanızı rica ediyorum... Kurmaca değil , gerçek bir olaydır. Hikaye (A)lıntıdır.